Nasze upodobania często wynikają z przyzwyczajeń i dobrym wspomnień z dzieciństwa. Dlatego też początkowe badania pokazały, że osoby, które w dzieciństwie w domu miały psa i wychowały się z nim od najmłodszych lat, najczęściej w dorosłym życiu stają się miłośnikami psów.
Jednak naukowcy zaczęli się zastanawiać, czy sympatia do psów nie jest także zapisana w naszym DNA? Aby to sprawdzić naukowcy zanalizowali dane o 85 000 bliźniętach na podstawie Szwedzkiego Rejestru Bliźniąt – największej na świecie tego typu bazy danych.
Takie badania pozwalają naukowcom porównać dane genetyczne i behawioralne od dwóch osób, które mają wspólny genom (w przypadku bliźniąt jednojajowych) lub 50% identycznego genomu (w przypadku bliźniąt dwujajowych). Na podstawie tych danych, naukowcy są w stanie określić, które zachowania są uwarunkowane genetycznie, a które wynikają ze środowiska.
Zobacz także: Wpływ zwierząt w domu na rozwój dziecka
Badania trwały 15 lat a na ich podstawie udało się naukowcom ustalić, że na posiadanie psa w dorosłym życiu geny mają wpływ. Predyspozycje genetyczne wykazało 51% mężczyzn i 57% kobiet. Kolejnym krokiem w badaniu jest sprawdzenie, jak te czynniki wpływają na inne aspekty naszego zachowania oraz np. czy mają wpływ na występowanie alergii.
Badania są o tyle istotne, że często zwierzętom przypisuje się pozytywny wpływ na nasze zdrowie. Wyniki badań mogą wskazać, że w przypadku niektórych osób, korzyści terapeutyczne z kontaktu z psami mogą być bardziej widoczne niż u innych. Psy mogą być w takim wypadku pomocne w leczeniu chorób serca, zaburzeń emocjonalnych oraz dawać ludziom wsparcie psychiczne przy innych terapiach.
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
