17 przykładów na to, że zwierzęta są niezwykle sprytne

Te bardzo niebezpieczne pajęczaki są niezwykle przebiegłe. Nie chcąc ujawniać swojej obecności, po tym jak znajdą ofiarę, wydzielają niewielką ilość środka znieczulającego. Dzięki temu nosiciel nie czuje, że kleszcz po nim idzie.

Pluskwiaki, który skubią pajęczą sieć. Pająk myśli, że coś się złapało i idzie w to miejsce. Tam już czyha na niego drapieżnik, który w mig go pożera.

Wielkie ssaki, które polują w grupach. Wypuszczają miliony bąbelków i tworzą dzięki temu coś na wzór sieci. Dodatkowo wydawanie odgłosów o głośności nawet 180 decybeli ogłusza złapane ryby. Potem zostaje już tylko wspólnie ucztować.

Ich bronią jest naśladownictwo. Wydają dźwięki drapieżników lub sygnały alarmowe niektórych gatunków zwierząt. Naukowcy byli świadkami, jak dziwogony zaalarmowały surykatki, które w mig rozbiegły się zostawiając swój obiad. Ten szybko przejęły głodne ptaki.

Ogromne ssaki są niezwykle sprytne, jeśli chodzi o walkę z wrogami. Specjalnie uderzają rekiny w brzuch i przewracają je. To dezorientuje te drapieżniki i ułatwia ich zabicie.

Już kolejny oszust zestawienia. Potrafi udawać dźwięki wołającej o pomocy tamaryny srokatej (ssak podobny nieco do małpy). Kiedy na ratunek przybiega inne zwierzę, ocelot przystępuje do ataku.

Nie słyszysz ćmy? To normalne. Nietoperze natomiast potrafią. Nie są jednak z tego powodu zbyt rade, bo kiedy ćma zacznie wydawać dźwięki podobne syreny, wariuje ich system echolokacji. Wtedy same stają się ofiarą.

Potrafią chować urazę przez pokolenia. Jeśli coś zrobisz jakiejś wronie, a co gorsza jej dziecku, spodziewaj się naprawdę krwawego odwetu. Nie myśl jednak, że jeśli ptak odleci, to koniec twoich kłopotów. Wrony dobrze zapamiętują swoich oprawców i tę nienawiść przekazują swoim dzieciom.

Niektóre gąsienice mają świetne maskowanie. Wyglądają jak ptasie odchody. To sprawia, że ptaki nie zwracają na nie uwagi.

Samce są naprawdę sprytne. Jeśli chcą zatrzymać partnerkę na dłużej i dzięki temu uprawiać z nią więcej seksu, udają, że w pobliżu jest jakiś drapieżnik. Przybierają pozę obserwatora, patrzą w jakiś punkt i fukają.

Ssak, który jest bardzo leniwy. Zamiast samemu polować, czeka na kutry rybackie. Kiedy te zaczynają wciągać sieci, kaszalot przegryza je. Obiad ma jak na dłoni.

Lubią polować ze słońcem za plecami. Dzięki temu podczas ataku istnieje duża szansa, że ofiara zostanie oślepiona i nie będzie w stanie się obronić.

Ma ogromne skrzydła, z których robi potężną zasłonę. Nakłada ją na taflę wody, co sprawia, że ryby mylą pory dnia. Wydaje im się, że jest noc, czują się bezpieczniej i podpływają bliżej powierzchni. W tym momencie czapla wybiera jedną rybę po drugiej i ucztuje.

Pewnie nie raz widzieliście, jak wiewiórka przenosi coś w pyszczku. Szuka wtedy miejsca, gdzie można byłoby złożyć swój łup. Jeśli zauważy, że jest obserwowana, będzie udawać zakopywanie jedzenia. W rzeczywistości za chwilę pobiegnie dalej i schowa je gdzie indziej.

Jeśli spostrzegliście kiedyś, że czapla porywa kawałek chleba, to wcale nie po to aby go potem zjeść. Rozdziera go na kawałeczki i wrzuca do wody. Później czeka aż ryby podpłyną do przynęty i chwyta je.

Ich przysmakiem są foki. Żadną przeszkodą nie jest to, że lubią wylegiwać się na krach lodu. Kilka orek płynących przy powierzchni tworzy falę, która zrzuca fokę wprost do paszczy drapieżników.

Wykorzystuje poniekąd technikę głupiego żartu. Ośmiornica zachodzi ofiarę od tyłu i macką delikatnie uderza ją od przodu. Ta ucieka do tyłu – wprost w szpony cwanej ośmiornicy, która za chwile pożera swój obiad.

Widziałeś lub słyszałeś coś ciekawego? Poinformuj nas, nakręć film, zrób zdjęcie i wyślij na redakcjao2@grupawp.pl.