Siostra endomietriozy. Atakuje przede wszystkim te kobiety
Adenomiozę po raz pierwszy opisano w literaturze medycznej ponad 150 lat temu, wciąż jednak pozostaje jednym z mniej zrozumiałych schorzeń ginekologicznych. Czym właściwie jest choroba, którą nazwano siostrą endometriozy?
Kobiety mogą mieć bardzo bolesne objawy
Adenomioza
Adenomioza to stan, który manifestuje się poprzez niewłaściwe osadzanie się komórek endometrium (błony śluzowej macicy) w mięśniach macicy. Symptomy adenomiozy są różnorodne i mogą obejmować bolesne miesiączki, krwawienie międzymiesiączkowe, dyspareunię (bolesne stosunki płciowe) oraz nasilone krwawienie menstruacyjne.
U niektórych kobiet adenomioza może nie powodować żadnych objawów, u innych dolegliwości mogą realnie obniżać jakość życia.
Ma "głodową" emeryturę. Tak dorabia. "Żeby na święta coś zarobić"
Czym adenomioza różni się od endometriozy?
Endometrioza charakteryzuje się tym, że komórki endometrium rosną poza macicą - mogą pojawić się na jajnikach, jajowodach, na powierzchni macicy, a nawet na innych organach.
Z kolei adenomioza jest stanem, w którym te komórki rosną wewnątrz ścian mięśniowych macicy. To stan, który zwykle dotyczy kobiet w średnim wieku, które mają jedno lub więcej dzieci; może jednak wystąpić u kobiet w każdym wieku. Wśród czynników ryzyka wymienić można historię chirurgii macicy (np. cesarskie cięcie). Przyczyny adenomiozy nie są w pełni zrozumiane, ale hormony - takie jak estrogen - mogą odgrywać w niej kluczową rolę.
Statystyki dotyczące liczby chorujących na adenomiozę nie są dokładnie znane. Wiadomo jednak, że u około 20 proc. kobiet poddawanych histerektomii (z powodów innych niż podejrzenie adenomiozy) stwierdza się jej obecność.
Jak leczyć adenomiozę?
Podstawowym celem leczenia adenomiozy jest łagodzenie objawów i poprawa jakości życia borykającej się z nią osoby.
W zależności od stanu pacjentki i jej planów dotyczących płodności, lekarz może zaproponować różne metody leczenia. Mogą to być leki hormonalne, takie jak środki antykoncepcyjne, które pomagają kontrolować krwawienie i łagodzą ból, lub niesteroidowe leki przeciwzapalne.
W niektórych przypadkach może być konieczna embolizacja tętnic macicznych lub histerektomia. Każda metoda powinna być jednak indywidualnie omówiona z lekarzem.
