Kijów nie dostanie myśliwców. Eksperci: Zapowiedzi były mydleniem oczu

Niedobre dla Ukrainy wieści płyną z NATO. Czekający na nowe samoloty kraj prawdopodobnie jeszcze przez długi czas ich nie otrzyma. Co najmniej, jak wynika ze słów adm. Bauera, do zakończenia kontrofensywy. A ta budzi coraz więcej wątpliwości.

Ten sam Bauer mówił, że Ukraińcy "napotykają na silne umocnienia obronne" i z tego powodu "słusznie zachowują ostrożność". Przekładając z języka wojskowej dyplomatyki oznacza to, że działania postępują powoli, być może nawet wolniej, niż zakładali sami Ukraińcy oraz NATO.

Czytaj też: F-16 dla Ukrainy. Pierwszy kraj składa obietnicę

Tymczasem Ukraina ma poważny problem. Jej lotnictwo, walczące od niemal 1,5 roku, ponosi straty. W sprzęcie oraz - co może nawet bardziej istotne - w wyszkolonym, wartościowym personelu. A Rosjanie, oprócz tego, że mają przewagę ilościową i jakościową, uczą się, wyciągają wnioski i dostosowują swoją taktykę do tego, co napotykają.

Tymczasem, jak mówi o2.pl kpt. pilot Witold Sokół, potrzeba posiadania nowoczesnych samolotów bojowych przez Ukrainę jest paląca. Były pilot wojskowego myśliwca MiG-29 przekonuje, że dzisiaj lotnictwo ukraińskie ma niestety bardzo ograniczone możliwości. Mają niewiele samolotów, muszą więc umiejętnie nimi operować i wykorzystują je tam, gdzie mogą realnie odnieść sukces. Na to nakłada się dodatkowo ograniczony zasób naziemnych zestawów przeciwlotniczych.

W efekcie mamy więc sytuację, że lotnictwo rosyjskie, silne i dobrze wyposażone, wychodzi z tego starcia górą. W starciu z rosyjskimi Siłami Powietrzno-Kosmiczny Ukraińcy mają – nie bójmy się tego powiedzieć – niewielkie szanse. Rosjanie, mają po swojej stronie przewagę liczebną, jakościową oraz, co najważniejsze, zaplecze. Oni dopiero wlatują w strefę konfliktu, a Ukraińcy w tej strefie startują do walki - opowiada kpt. Sokół.

Dodaje zarazem, że Ukraińcy nie stoją tu na całkiem przegranej pozycji. Faktem jest, że Rosjanie mają przewagę w powietrzu ale - jak przekonuje oficer - nie wykorzystują jej w 100 proc. Większości ataków dokonują poza zasięgiem ukraińskiej obrony przeciwlotniczej (OPL), co przekłada się z kolei na jakość uderzeń, choćby na celność ostrzału.

Czytaj też: Zna F-16 jak własną kieszeń. Brutalnie szczera opinia polskiego pilota

Jak zaznacza oficer, Rosjanie też się uczą. Widząc i wiedząc, co działo się w ubiegłym roku, poddali te doświadczenia analizie, wyciągnęli wnioski i dostosowują swoją taktykę do warunków.

Wiedzą, że jeśli podejdą do celu bliżej niż na np. 3 km, to narażają się na trafienia z ręcznych wyrzutni przeciwlotniczych, dlatego ich helikoptery bojowe często uciekają się do prowadzenia ognia niekierowanego, z większej odległości, zasypując przeciwnika nawałą ogniową np. rakiet niekierowanych - mówi dalej kapitan Sokół.

Ale Ukraińcy też dostosowują się do potrzeb i ograniczonych możliwości. Używają np. pocisków Storm Shadow, które przystosowali do przenoszenia na swoich Su-24. Można znaleźć w sieci nagrania z odpaleń pocisków antyradarowych AGM-88 HARM z pokładów samolotów MiG-29.

Dysponując słabszym lotnictwem i mniejszymi możliwościami OPL, obrońcy muszą sobie radzić jak potrafią. Dlatego też wspomnianych Su-24 używają ostrożnie i z dużym wyczuciem. Ale ich lotnictwo musi liczyć się z rosyjską OPL i dlatego mniej jest tak spektakularnych działań, jak choćby rok temu.

Nieco inny problem artykułuje niezależny publicysta o wojsku Tomasz Leśnik. W jego ocenie wszystkie wcześniejsze wypowiedzi zachodnich polityków, szczególnie te mówiące o "czteromiesięcznym szkoleniu pilotów" itp., były zwyczajnym humbugiem (głośna sprawa, która po pewnym czasie okazuje się oszustwem - przyp. red.) i mydleniem oczu. Dlaczego? Wymienia on trzy powody.

Po pierwsze, jak mówi, realne szkolenia małej (być może wręcz symbolicznej) grupy ukraińskich pilotów i personelu trwa w najlepsze od dawna. Te zapowiedzi miały tylko przygotować społeczeństwo na "zaskakujący koniec szkolenia". W tle trwała akcja rekrutacji kontraktorów i ochotników z krajów eksploatujących F-16 i F/A-18 w postaci emerytowanych pilotów i personelu naziemnego.

O ile z grupą osobową pilotów jakoś sobie poradzono, to wiele wskazuje, że natrafiono na problem ze znalezieniem odpowiedniej ilości zainteresowanego wykwalifikowanego personelu naziemnego - mówi dalej Leśnik.

Trzeba też, jak dodaje, pamiętać, że nie chodzi tu tylko o ludzi z SIL, czyli Służby Inżynieryjno-Lotniczej. Odpowiadają oni za płatowiec, zespoły napędowe, awionikę, uzbrojenie. Problemem jest też personel z z grup osobowych: ubezpieczenia lotów (radionawigacja, radiolokacja), radiotechnicznej, ruchu lotniczego (kontrola i zabezpieczenie ruchu) instalacja i kalibracja środków technicznych umożliwiających bezpieczne sprowadzenie na lądowisko naszym po wykonaniu zadania.

Czytaj też: Ukraina już wkrótce dostanie pierwsze F-16? Nadarzyła się niezwykła okazja

Obecne wypowiedzi można odebrać jako niepowodzenie w przynajmniej części dotychczasowych planów i konieczności ich rewizji - co znowu wymaga czasu, czyli tego, czego ukraińska obrona powietrzna kraju akurat nie ma - konkluduje Leśnik.