Rozchodnik ostry pochodzący z rodziny gruboszowatych nazywany jest również rozchodnikiem polnym lub rozchodnikiem dzikim. W stanie dziki rośnie w Europie, Syberii, zachodniej Azji i północnej Afryce.
Jego żółte kwiaty mające rozłożone na boki ostro zakończone płatki możemy podziwiać w sezonie letnim od czerwca do sierpnia. Ten sukulent wykorzystuje się nie tylko jako roślinę ozdobną, ale również w ziołolecznictwie.
Ziele rozchodnika zawiera m.in.: flawonoidy, alkaloidy, substancje śluzowe, garbniki, sole mineralne oraz witaminy i związki mineralne. Dzięki zawartości wielu cennych składników ta roślina miododajna wykazuje właściwości przeciwzapalne, detoksykujące, odtruwające i ściągające.
Preparaty na bazie rozchodnika ostrego regulują ciśnienie tętnicze, podnoszą odporność na różnego rodzaju infekcje, oczyszczają ciało z toksyn, łagodzą obrzęki, usprawniają pracę układu nerwowego, stymulują wydalanie moczy przez nerki oraz pomagają pacjentom chorym na miażdżycę.
Po domowe specyfiki z rozchodnika ostrego mogą sięgać osoby borykające się z nadwagą, otyłością, zaburzoną ruchliwością jelita grubego, zaparciami, żylakami odbytu i stanem zapalnym odbytnicy.
Żeby wykorzystać walory zdrowotne rozchodnika polnego, można przygotować z niego napar lub nalewkę. Rozchodnik ostry nadaje się również do użycia zewnętrznego. Okład z tej rośliny pomoże na dolegliwości skórne takie jak blizny, zrogowaciały naskórek i przebarwienia. Żeby go przygotować w maceracie ze świeżych ziół, należy namoczyć wacik i przyłożyć do chorego miejsca.
Wprawdzie rozchodnik dziki zawiera wiele substancji wykazujących prozdrowotne działanie, należy jednak pamiętać, że stosowany w nadmiarze może wywołać osłabienie, wymioty, zapalenie skóry, drapanie w gardle, duszności, wymioty, skurcze, a nawet paraliż, dlatego jego użycie zawsze należy skonsultować z lekarzem.
