Zawierają cenny składnik. Chroni przed rakiem jelita grubego
Ma charakterystyczny smak i mnóstwo właściwości prozdrowotnych. Czerwona porzeczka to nie tylko naturalny eliksir młodości, ale i silna broń w profilaktyce raka jelita grubego. Wszystko to dzięki jednemu składnikowi.
Porzeczka ma niesamowite właściwości
Czerwona porzeczka to gatunek krzewu z rodziny agrestowatych, który pochodzi z Europy Zachodniej. Drobne, półprzezroczyste i błyszczące owoce tej rośliny wyróżniają się charakterystycznym kwaskowatym smakiem i szerokim spektrum dobroczynnych właściwości.
W czerwonej porzeczce znajdziemy m.in.: witaminę C i K, witaminy z grupy B, wapń, żelazo, magnez, potas, cynk, sód, fosfor, antocyjany, błonnik i garbniki. Z owoców czerwonej porzeczki można zrobić sok, syrop, nalewkę i dżemy. Doskonale sprawdzają się też jako dodatek do potraw mięsnych, ciast, lodów, zdrowych koktajli i sałatek owocowych.
Niezwykłe miejsce w europejskim mieście. Tu mieszkał "król mężczyzn"
Z kolei suszone liście używa się do przygotowania leczniczego wywaru. Preparaty na bazie tych pysznych czerwonych owoców regulują ciśnienie krwi, wzmacniają włosy i skórę, podnoszą odporność na infekcje wirusowe i bakteryjne, a także łagodzą objawy grypy i przeziębienie.
Substancje obecne w czerwonej porzeczce pomagają obniżyć wysoki cholesterol, dzięki czemu chronią nasz organizm przed miażdżycą, udarem mózgu i zawałem serca. Zawartość przeciwutleniaczy sprawia, że regularne spożywanie owoców czerwonej porzeczki opóźnia proces starzenia się organizmu i niszczy szkodliwe wolne rodniki.
Czerwona porzeczka jest również bogatym źródłem błonnika pokarmowego, który zapobiega zaparciom, usprawnia pracę jelit, wymiatając z nich złogi pokarmowe, usprawniają rozwój mikroflory jelitowej i zmniejsza ryzyko rozwoju raka okrężnicy. Stała obecność czerwonej porzeczki obniża prawdopodobieństwo wystąpienia anemii, osteoporozy i chorób układu sercowo-naczyniowego.
Po domowe specyfiki z czerwonej porzeczki powinny sięgać zwłaszcza osoby cierpiące na problemy z wątrobą, zapalenie pęcherza moczowego, zgagę i niestrawność wywołaną niedoborem soków trawiennych.
