Zmniejsza ryzyko tętniaka. Kosztuje grosze

Właściwości zielonej herbaty

Prowadzone od dziesięcioleci badania nad właściwościami zielonej herbaty potwierdzają jej dobroczynny wpływ na funkcjonowanie organizmu oraz na zmniejszenie ryzyka zachorowania na choroby sercowo-naczyniowe.

Czytaj też: Powoduje zakrzepy w tętnicach. W 1,5 h może doprowadzić do zawału

Ostatnie badania, których wyniki opublikowano w ''Journal of Vascular Surgery'' pokazały, że picie zielonej herbaty może zmniejszać ryzyko wystąpienia tętniaka aorty brzusznej.

Zawarte w zielonej herbacie polifenole wzmacniają układ sercowo-naczyniowy i przyczyniają się do obniżenia poziomu cholesterolu, zmniejszenia ryzyka wystąpienia nadciśnienia czy miażdżycy, która jest najczęstszą przyczyną powstawania tętniaka aorty brzusznej.

Czytaj też: Nalewka długowieczności. Wystarczy kieliszek, by zapobiec miażdżycy

Stwardnienie tętnic, zwane miażdżycą, osłabia ściany aorty, a ciśnienie krwi przez nią pompowanej prowadzi do rozszerzenia aorty w osłabionym miejscu.

Naukowcy odkryli, że szczury, które piły zieloną herbatę, miały mniejsze ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, stanów zapalnych i produkowały więcej elastyny.

Czytaj też: Alarmuje, że rak atakuje komórki. Ten objaw pojawia się jako pierwszy

Objawy tętniaka aorty brzusznej

Tętniaki aorty brzusznej często nie dają objawów, dopóki nie pękną. Jeśli pacjent ma szczęście i szybko trafi do szpitala, ma szansę na przeżycie. Badania pokazują, że picie zielonej herbaty może być obiecujące w profilaktyce i leczeniu tętniaka aorty brzusznej. Powinniśmy pić ją codziennie - tłumaczy jeden z autorów badania, dr Kenji Minakata.

Objawem tętniaka aorty brzusznej, o ile w ogóle się pojawi, jest silny ból brzucha. Najczęściej chory odczuwa ból w środkowej części jamy brzusznej. Może on promieniować do pleców. Czasami odczuwa się także nienaturalnie silne pulsowanie w jamie brzusznej.

Najczęściej sugerowanym leczeniem tętniaka aorty brzusznej jest operacja, która zwykle polega na chirurgicznym usunięciu tętniaka i wstawieniu w jego miejsce syntetycznej rurki. Mniej inwazyjny zabieg wiąże się z operacją wewnątrznaczyniową. Polega ona na wprowadzaniu do naczynia krwionośnego rurki udrażniającej, bez konieczności otwierania jamy brzusznej.

Natomiast w przypadku tętniaków niekwalifikujących się do operacji (na przykład, gdy tętniak jest mniejszy niż pięć centymetrów), można wprowadzić leczenie zapobiegające jego pęknięciu. Wymaga ono rzucenia palenia, kontrolowania ciśnienia krwi, obniżenia poziomu cholesterolu, podawania leków beta-adrenolitycznych i częstych badań kontrolnych.