O śmierci pisarza poinformowała rodzina. Eco za życia nie tylko zasłużył się wybitnym piórem, ale również bogatym dorobkiem naukowym. Na co dzień był językoznawcą, bibliofilem oraz specjalistą z zakresu kultury średniowiecza i filozofii.
Świat usłyszał o nim w latach 60. Wszystko za sprawą wydawnictwa Bompiani, w którym pracował jako redaktor w latach 1959-1975. Eco napisał wtedy esej pt. "Dzieło otwarte", dotyczący semiotycznej analizy sztuki. Tekst wywołał dyskusję poza granicami Włoch, a jego autor zaskarbił sobie szacunek czytelników.
Największy sukces miał jednak dopiero nadejść. Po objęciu w 1975 roku katedry semiotyki na Uniwersytecie w Bolonii, zajął się prowadzeniem zajęć z teorii mediów i komunikacji. Jednak to właśnie stworzenie pierwszej w życiu powieści, którą zatytułował "Imię Róży", spowodowało, że jego nazwisko szturmem weszło do kanonu światowych pisarzy.
Sam autor nie wierzył w sukces. Kiedy w 1980 r. wydrukowano pierwszy egzemplarz, Eco przewidywał, że jak dobrze pójdzie, sprzeda może kilka tysięcy sztuk książki. Rzeczywistość szybko zweryfikowała poglądy autora, robiąc z "Imienia róży" światowej klasy bestseller. Powieść przetłumaczono na 44 języki i sprzedano w ponad 30 milionach egzemplarzy.
W 2007 r. Eco przeszedł na emeryturę. W jego dorobku można znaleźć m.in. takie dzieła jak "Wahadło Foucaulta", "Wyspę dnia poprzedniego", "Baudolino", "Tajemniczy płomień królowej Loany", czy "Cmentarz w Pradze".
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
