Dziś byłby skandal. Oto jeden z przedmiotów na świadectwie z 1923 r.
Pan Adam opublikował w sieci "zawiadomienie szkolne", czyli świadectwo ukończenia klasy z 1923 r. Mimo że dokument ma już 102 lata zachowany jest w bardzo dobrym stanie. Jakie przedmioty były wówczas w szkołach? Młodzi uczniowie z pewnością będą zaskoczeni.
"Zawiadomienie szkolne". Tak wygląda świadectwo ukończenia klasy z 1923 roku
Mirosław Frączek, autor bloga "O dawnej i niedawnej przeszłości" opublikował kilka dni temu zdjęcie świadectwa ukończenia siedmioklasowej Publicznej Szkoły Powszechnej w Kozach w roku szkolnym 1927/1928. Wiele komentarzy wzbudziły nazwy przedmiotów, które obowiązywały wówczas w szkole.
Były to m.in. rachunki z geometrią, przyroda z higieną, geografia i nauka o Polsce współczesnej, rysunek, roboty ręczne, śpiew czy ćwiczenia cielesne.
W komentarzach pod wpisem Mirosława Frączka, pan Adam opublikował jeszcze starszy dokument pochodzący z 1923 roku. Jest to zawiadomienie szkolne o ukończeniu czwartej klasy roku szkolnego 1922/1923 ze szkoły w Jaktorowie. Dokument ma już 102 lata, a jest zachowany w świetnym stanie.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Zakaz smartfonów w szkoła. Wiceminister ujawnia kiedy
Wśród przedmiotów znalazły się m.in.: religia, język polski, język ruski, rachunki z geometrią, przyroda, rysunek, śpiew, robótki (ręczne) oraz gry i gimnastyka.
Trudno sobie wyobrazić, aby dziś znalazł się ktoś odważny, kto zaproponowałby przedmiot "roboty kobiece" – tymczasem jeszcze trzy-cztery pokolenia temu nikogo nie dziwiło, że są zajęcia kobiece i męskie - czytamy na stronie IPN w Katowicach.
To zaświadczenie o ukończeniu czwartej klasy roku szkolnego 1922/1923. Znacznie różni się od świadectwa ukończenia szkoły, ale w międzyczasie (prezentowane przeze mnie świadectwo jest z roku 1928) starano się ujednolicić wydawane zaświadczenia i świadectwa w całej Polsce. Kozy leżały w powiecie bialskim województwa krakowskiego, Jaktorów w powiecie przemyślańskim - obie w dawnej Galicji. Piękna pamiątka! - informuje autor bloga, Mirosław Frączek.
