Konsekwencja długotrwałego narażenia na stres. Zespół Cushinga
Długotrwałe narażenie na stres może prowadzić do chronicznego zwiększenia wydzielania kortyzolu przez nadnercza. Mechanizm ten stanowi adaptacyjną odpowiedź organizmu na stres, jednak gdy stres jest długotrwały, może to prowadzić do zaburzeń w funkcjonowaniu osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, co w konsekwencji skutkuje nadprodukcją kortyzolu. Mamy wówczas do czynienia z zespołem Cushinga.
Nadmiar stresu jest jedną z kilku przyczyn zespołu Cushinga — do pozostałych należą guz przysadki mózgowej, guz nadnerczy oraz długotrwałe leczenie glikokortykosteroidami.
Zobacz także: Profesor łyka codziennie. Hamuje starzenie się mózgu
Wpływ zespołu Cushinga na sylwetkę
Zespół Cushinga objawia się przede wszystkim otyłością brzuszną — nadmiernym nagromadzeniem tkanki tłuszczowej w okolicy tułowia, będącej wynikiem specyficznej dystrybucji tłuszczu spowodowanej przez wysokie stężenie kortyzolu. Kolejnym symptomem jest atrofia mięśniowa, szczególnie widoczna w obrębie kończyn i wynikająca z katabolicznego wpływu kortyzolu na tkankę mięśniową.
Nadmiar kortyzolu wpływa również na metabolizm glukozy, prowadząc do zwiększonej produkcji glukozy w wątrobie oraz zmniejszenia wrażliwości tkanek na insulinę. Może to prowadzić do hiperglikemii, czyli podwyższonego poziomu cukru we krwi.
Hiperglikemia i insulinooporność mogą przyczyniać się do zwiększenia masy ciała i otyłości, szczególnie otyłości brzusznej. Poza tym zmiany w metabolizmie glukozy mogą zwiększać ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2, co dodatkowo wpływa na ogólny stan zdrowia i może przyczynić się do zmian w sylwetce.
Inne objawy zespołu Cushinga
Do pozostałych objawów zespołu Cushinga zaliczamy hirsutyzm (nadmierne owłosienie), chwiejność emocjonalna, częste infekcje i nadciśnienie tętnicze. Rozpoznanie i zrozumienie tych objawów jest kluczowe dla wczesnej diagnostyki, skutecznego leczenia i powrotu do zdrowej wagi.
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
