Za sukces utworu odpowiedzialni są Mick Jagger i Keith Richards.Singiel został wydany w 1965 roku i pochodzi z albumu "Out of Our Heads". Piosenka zanim stała się hitem, była grana tylko w pirackich rozgłośniach radiowych. Wszystko przez dwuznaczny tekst autorstwa wokalisty The Rolling Stones. Potem wszystko odwróciło się do góry nogami i kawałek zdobył szczyty list przebojów.
*Główny riff utworu został wymyślony w pokoju hotelowym. *Keith Richards nie mógł zasnąć, więc wciąż grał, uznane później za kultowe, dźwięki z "(I Can not Get No) Satisfaction". Na drugi dzień miał problem z przypomnieniem sobie tej frazy. Po jakimś czasie wszystko to o niego "wróciło" i gitarzysta mógł spokojnie nagrać swoje partie w studiu.
*Jeden szczegół potrafił zmienić brzmienie utworu na zawsze. * Muzycy The Rolling Stones chcieli osiągnąć nietypowe brzmienie utworu za pomocą sekcji dętej. Jednak Keith Richards postanowił wykorzystać gitarowy efekt fuzz box, który zmienił oblicze utworu. Sukces piosenki sprawił, że fuzz box sprzedawał się jak ciepłe bułeczki.
Piosenka The Rolling Stones nie należy do najlżejszych. Mick Jagger w utworze wyraża ostry sprzeciw wobec braku odpowiedzialności, konsumpcjonizmowi oraz konformizmowi. Członkowie zespołu byli świadkami tych postaw w trakcie tras koncertowych. Na tę chwile muzycy nie muszą się już buntować. Są wielkimi gwiazdami popkultury. A "(I Can not Get No) Satisfaction" będzie śpiewane przez co najmniej kolejne 50 lat.
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
