Uważaj na te grzyby. Łatwo je pomylić z rydzami

Brak wiedzy i umiejętności w zakresie rozpoznawania rydzów może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, gdyż niektóre trujące lub niejadalne grzyby bywają łudząco podobne do rydzów. Umiejętność rozpoznawania rydzów nie tylko zabezpiecza przed potencjalnym zatruciem, ale także pozwala cieszyć się pełnym smakiem i aromatem tych grzybów w kuchni.

Czytaj też: Poszli na grzyby w Niemczech. Kara to 31 tys. zł

Rozpoznanie rydzów opiera się na kilku charakterystycznych cechach, które wyróżniają je spośród innych grzybów. Rydze mają pomarańczowo-czerwony kapelusz, który z wiekiem przybiera bardziej stonowane barwy. Kapelusz często bywa zasychający na brzegach oraz pokryty koncentrycznymi kręgami o ciemniejszej barwie.

Blaszki rydzów są gęsto ułożone, pomarańczowożółte. Po uszkodzeniu przebarwiają się na zielony. Grzyb po przecięciu lub uszkodzeniu, wydziela charakterystyczny pomarańczowo-czerwony sok, który jest ważnym wyróżnikiem. Trzon rydza jest gruby, cylindryczny, z wyraźnym wzorem wzdłużnym i mniej wyraźnymi pierścieniami oraz kolorami zbliżonymi do kapelusza.

Sezon na rydze przypada na koniec lata i jesień. Najlepsze miejsce do szukania rydzów to las iglasty, gdzie dominują sosny i świerki. Rydze rosną najczęściej w trawiastych polanach, często tworząc małe grupy.

Rydze są grzybami mikoryzowymi, co oznacza, że rosną w symbiozie z korzeniami drzew iglastych. Dlatego warto szukać ich tam, gdzie te drzewa występują w dużej liczbie. Optymalny czas na zbieranie rydzów to wilgotne dni po deszczu, kiedy grzyby mają najlepsze warunki do wzrostu.

Podczas zbierania rydzów najważniejsza jest ostrożność, aby nie pomylić ich z podobnymi, ale niejadalnymi lub trującymi gatunkami. Porównywanie cech grzybów przed zebraniem jest kluczowe.

Czytaj też: Pokazał, co zastał w lesie. "Szczerze? Zatkało mnie"

Rydze, choć mają charakterystyczny wygląd, mogą być mylone z innymi grzybami, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji i konsekwencji zdrowotnych.

Grzybem podobnym do rydza jest lisówka (Hygrophoropsis aurantiaca).

Lisówka pomarańczowa, jest grzybem niejadalnym, który może wywołać zatrucie. Spożycie lisówki może prowadzić do poważnych zaburzeń trawiennych, takich jak silne bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka i bóle głowy. Grzyb ten zawiera związek chemiczny nazwany arbitolem, który jest odpowiedzialny za jego toksyczne działanie. Ze względu na podobieństwo do jadalnych kurek, lisówka jest często mylona, co dodatkowo zwiększa ryzyko jej przypadkowego spożycia.

Czytaj też: Polacy się nimi zajadają. Tak wyniszczysz jelita i żołądek

Bardzo podobny do mleczaja rydza jest mleczaj wełnianka.

Mleczaj wełnianka (Lactarius torminosus) ma kapelusz w  kolorze od różowego do czerwonobrązowego, często pokryty wełnistymi, odstającymi włókienkami. To właśnie te wełniste włókienka dają mu jego potoczną nazwę – wełnianka. Trzon mleczaja jest biały z różowymi odcieniami, a miąższ – po uszkodzeniu – wydziela mleczny sok o ostrym, piekącym smaku. O ile nie jest on klasyfikowany jako grzyb silnie trujący, jego spożycie w surowej formie może wywołać nudności, biegunkę oraz bóle brzucha.

Bezpieczne zbieranie grzybów wymaga przestrzegania kilku kluczowych zasad. Przede wszystkim zbieraj tylko te grzyby, które dobrze znasz i jesteś pewien ich jadalności. Jeśli masz wątpliwości, skonsultuj się z ekspertem w stacji sanitarno-epidemiologicznej lub innym doświadczonym grzybiarzem, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych pomyłek.