"W życiu tych zboczeńców ogromną rolę odgrywają lustra". Dziwaczna dewiacja, której dzisiaj już nie ma 

Czasem na wyobrażeniach stulecia potrafiły zaważyć poglądy i percepcje jednego naukowca. Tak bez wątpienia było z Zygmuntem Freudem. Najbardziej fantazyjne perwersje epoki międzywojennej zrodziły się w głowie tego austriackiego lekarza. A że stał się on prawdziwą gwiazdą ówczesnej nauki, to w jego teorie szybko uwierzył cały świat. I zaczął czujnie szukać dowodów na ich potwierdzenie.

Freud był przekonany, że synowie odczuwają niezdrowy pociąg do swoich matek. Córki zaś do swoich ojców. Słynny kompleks Edypa wcale jednak nie stał u podstaw ludzkiego rozwoju płciowego. Ojciec psychoanalizy utrzymywał, że "pierwotny stopień miłości" to… narcyzm.

Jak tłumaczyli jego akolici, na najwcześniejszym etapie rozwoju "jedynym obiektem libido jest własne ciało dziecka". Dopiero z czasem "narcyzm ulega stopniowo stłumieniu i dziecko rozpoczyna poszukiwania za nowym obiektem seksualnym" (matką, ojcem, a dopiero na końcu – partnerem przeciwnej płci). Nie każdy osobnik przechodził jednak naturalną emancypację. Niektórzy zatrzymywali się na etapie patologicznego autoerotyzmu.

Albert Dryjski, autor pracy "Zagadnienia seksualizmu dziecka i młodzieży szkolnej", pisał o narcyzach, że to ludzie "pogrążający się w samych sobie, biorący siebie za przedmiot płciowy". Narcyzm nie był – jak dzisiaj – traktowany jako zaburzenie samooceny.* Jeśli o kimś mówiono w ten sposób, to przede wszystkim w celu zwrócenia uwagi na jego seksualne zwyrodnienie.*

Niemiecki psychiatra i kryminolog Paul Näcke był zdania, że jeden zboczony narcyz przypada na jakieś trzysta osób. Niby niewiele, wypada jednak pamiętać, że była to dewiacja w dużym stopniu sztucznie wykreowana. Lekarze trafiali na to, co usilnie pragnęli znaleźć. Zresztą, czym innym były przypadki kliniczne, a czym innym – obserwacje ponoć naturalnego, podlegającego zanikowi narcyzmu.

Albert Dryjski twierdził z pełnym przekonaniem, że "nawet w warunkach zwykłych wielu chłopców i dziewcząt doznaje po raz pierwszy wstrząsu płciowego po zobaczeniu swego ciała w lustrze".

W niższych formach narcyzmu zachwyt nad samym sobą kończy się zwykle masturbacją. Osobnik taki podnieca się płciowo, oglądając się w lustrze, jest stale w sobie zakochany duszą i ciałem - tłumaczył Dryjski.

Przynajmniej dodawano, że chodzi o zboczenie "zupełnie nieszkodliwe". Było bowiem na nie skuteczne lekarstwo. Jak wyjaśniał Paweł Klinger, łódzki wenerolog i autor podręcznika Vita sexualis. Prawda o życiu płciowem człowieka:

W życiu płciowym tych zboczeńców ogromną rolę odgrywają lustra, dzięki którym mogą oni nawet obcować cieleśnie zupełnie normalnie, pod warunkiem umożliwienia im obserwacji aktu płciowego i siebie samych podczas stosunku.

Ta informacja musiała uspokajać czytelników. Choć pewnie nawet bardziej spokojni byliby, gdyby uczciwie im powiedziano, że żadna plaga erotycznych narcyzów nie istnieje.

O autorze: Kamil Janicki - redaktor naczelny "Ciekawostek historycznych". Historyk, publicysta i pisarz. Autor książek wydanych w łącznym nakładzie ponad 200 000 egzemplarzy, w tym bestsellerowych “Pierwszych dam II Rzeczpospolitej”, “Żelaznych dam”, "Dam złotego wieku", "Epoki hipokryzji" i ""Dam polskiego imperium". W maju 2018 roku ukazała się jego najnowsza książka: "Epoka milczenia”

Najciemniejsze strony natury naszych pradziadków w książce Kamila Janickiego pt. "Epoka Milczenia. Przedwojenna Polska, o której wstydzimy się mówić". Kliknij i kup z rabatem w księgarni wydawcy.

Zainteresował Cię ten tekst? Na łamach portalu CiekawostkiHistoryczne.pl przeczytasz również o tym, jak córka amerykańskiego konsula padła ofiarą pedofila w przedwojennej Warszawie