Niska temperatura zmusza owady do opuszczenia koron drzew i poszukania schronienia w glebie, ściółce, a czasem także w zakamarkach kory dolnych części pnia. Wtedy też najłatwiej określić, przeszukując ściółkę u podnóża drzewa, czy liczba owadów nie zagraża miejscowej populacji sosny.
Podczas poszukiwań znajduje się tam poczwarki poprocha cetyniaka, strzygonii choinówki czy zawisaka borowca, a także larwy osnui gwiaździstej, beczułkowate kokony boreczników i gąsienice barczatki sosnówki – informuje Bogusław Gliński Naczelnik Wydziału Ochrony Lasu RDLP w Białymstoku.
Wszystkie znalezione larwy, poczwarki czy kokony zbiera się i dostarcza się do właściwego zespołu ochrony lasu. Tam specjaliści określają gatunek oraz zdrowotność, żywotność i potencjał rozrodczy znalezionych owadów. Jeżeli zostanie stwierdzone zagrożenie, podejmuje się odpowiednie działania - poszukiwania w sąsiednich drzewostanach lub dodatkowe wiosenne poszukiwania w kolejnym roku.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny służą do oceny zagrożenia drzewostanów sosnowych przez szkodniki liściożerne, głównie takie, jak:
- zimujące w stadium poczwarki w ściółce pod okapem drzewostanu: strzygonia choinówka, poproch cetyniak, siwiotek borowiec (zawisak borowiec);
- zimujące gąsienice: barczatka sosnówka;
- zimujące larwy bez oprzędu: osnuja gwiaździsta;
- zimujące larwy w oprzędach – kokonach: gatunki z rodziny borecznikowatych.
Poszukiwania szkodników pierwotnych sosny wykonuje się corocznie w stałych partiach kontrolnych (PK), wyznaczanych w drzewostanach sosnowych lub wielogatunkowych z przewagą sosny w wieku powyżej 20 lat.
Najbardziej właściwą porą wykonywania próbnych poszukiwań jest późna jesień. Termin rozpoczęcia poszukiwań dla poszczególnych regionów kraju na podstawie wieloletnich obserwacji określa właściwy terytorialnie Zespół Ochrony Lasu (ZOL). Żywe okazy szkodliwych owadów przekazywane są do właściwego terytorialnie ZOL, gdzie dokonywana jest analiza zebranego materiału.
