Nawet 170 km głębokości. Księżyc Urana skrywa tajemnicę
Pod lodową skorupą jednego z księżyców Urana może kryć się ocean głębszy, niż ktokolwiek przypuszczał — według najnowszych badań Ariel mógł niegdyś skrywać wody sięgające nawet kilkadziesiąt razy głębiej niż ziemskie oceany.
Uran i jego księżyc Ariel
Najważniejsze informacje
- Ariel, jeden z największych księżyców Urana, mógł skrywać ocean o głębokości nawet 170 km.
- Analizy naukowców wskazują na dawną, bardziej eliptyczną orbitę Ariela, co wpływało na jego wnętrze.
- Dotychczasowe zdjęcia Ariela pochodzą jedynie z sondy Voyager 2 z 1986 r.
Ariel to jeden z 29 znanych księżyców Urana, siódmej planety od Słońca. Jego średnica wynosi ok. 1160 km, a powierzchnię pokrywa gruba warstwa lodu. Naukowcy od lat podejrzewali, że pod lodową skorupą może kryć się ocean, podobnie jak na innych księżycach gazowych olbrzymów.
Według najnowszych badań ocean pod powierzchnią Ariela mógł mieć nawet 170 km głębokości. Dla porównania średnia głębokość Oceanu Spokojnego na Ziemi to ok. 4 km. Tak duża różnica sugeruje, że warunki na tym księżycu były wyjątkowe.
Zespół naukowców, którym kierował Caleb Strom z University of North Dakota, przeanalizował strukturę powierzchni Ariela oraz jego orbitę. Okazało się, że dawniej orbita księżyca była znacznie bardziej eliptyczna, co powodowało silniejsze naprężenia pływowe i mogło sprzyjać powstawaniu głębokiego oceanu.
Tajemnicze zjawisko nad Hiszpanią. Nagrania świadków
Ograniczone dane i przyszłe misje kosmiczne
Obecnie wiedza o Arielu opiera się głównie na zdjęciach wykonanych przez sondę Voyager 2 w 1986 r. Uchwycono wtedy ok. 40 proc. powierzchni księżyca. Naukowcy liczą, że przyszłe misje kosmiczne, planowane przez NASA, ESA lub Chiny, pozwolą lepiej poznać ten tajemniczy świat.
Choć NASA i ESA analizowały różne koncepcje misji do Urana, żadna z nich nie została dotąd oficjalnie zatwierdzona. Okno startowe dla takiego przedsięwzięcia otworzy się za kilka lat. Tymczasem ambitne plany ogłaszają Chiny — w ramach misji Tianwen-4 do Jowisza planują także opcjonalne rozszerzenie trajektorii o przelot w pobliżu Urana. Start zaplanowano na 2030 rok, a dotarcie do układu Urana byłoby możliwe około 2045 roku.
Odkrycia dotyczące Ariela opublikowano w czasopiśmie "Icarus". Podobne analizy przeprowadzono wcześniej dla innego księżyca Urana – Mirandy. Wyniki tych badań mogą pomóc w zrozumieniu ewolucji lodowych księżyców w całym Układzie Słonecznym.
