Leżało w ziemi od 1500 lat. Odkrycie na Lubelszczyźnie
Archeolodzy prowadzili m.in. w Lasach Kozłowieckich poszukiwania z użyciem wykrywacza metali. W gminie Nowodwór w powiecie lubartowskim natrafili na dwa znaleziska przedmiotów z brązu, datowanych na tak zwany okres wpływów rzymskich, czyli między początkiem naszej ery a połową V wieku.
Archeolodzy prowadzili m.in. w Lasach Kozłowieckich poszukiwania z użyciem wykrywacza metali (zdjęcie ilustracyjne).
Niezwykle ciekawe zabytki pochodzą z okolic gminy Nowodwór w powiecie lubartowskim (woj. lubelskie). Znalezione przedmioty, czyli fibula i ostrze z brązu zostały odkryte podczas poszukiwań z użyciem wykrywacza metali na podstawie pozwolenia Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków m.in. w Lasach Kozłowieckich.
Czytaj także: Linda się nie hamował. Odpowiedź na antenie Radia Maryja
Wstępną analizę przedmiotów wykonała mgr Marta Stasiak-Cyran z Działu Archeologii Muzeum Narodowego w Lublinie. Archeologowie znaleźli m.in. fibulę (czyli zapinkę do odzieży). Jej długość wynosi 6,8 cm. Główka ma górną cięciwę, kabłąk jest kolankowato zgięty i zdobiony wzdłużnie na środku parami nacięć. Na rozszerzonej nóżce widoczne są trzy pary oczek (stąd nazwa).
Zapinki oczkowate serii pruskiej wywodzą się z regionu ich największego upowszechnienia, czyli ze skupiska stanowisk kultury wielbarskiej nad dolną Wisłą. Były one jednak wytwarzane również w zachodniobałtyjskim kręgu kulturowym oraz wschodniej strefie kultury przeworskiej, do której to strefy zaliczany jest także obszar Lubelszczyzny. W ostatnich dziesięcioleciach pierwszej połowy II wieku n.e., fibule oczkowate serii pruskiej stanowiły typowy element stroju ludności środkowoeuropejskiego Barbaricum i całego wschodniego wybrzeża Morza Bałtyckiego - informuje Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Jak wskazuje Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków drugie znalezisko, czyli ostrze wykonane prawdopodobnie z brązu, o laurowatym kształcie i obustronnym ostrzu, jest zakończone trzpieniem, który został obustronnie wyodrębniony. Trzpień jest ułamany. Zachowana długość zabytku wynosi 8,3 cm. Zabytek można zidentyfikować wstępnie jako grocik lub fragment narzędzia do cięcia.
Po konserwacji obydwu obiektów, która zostanie przeprowadzona w pracowni konserwatorskiej w Muzeum Narodowym w Lublinie, będzie możliwe pełne opracowanie tych zabytków, co uzupełni wiedzę o historii naszego regionu w czasach imperium rzymskiego.
Czytaj także: "Nowe 500+" już obowiązuje. Oto kto może się ubiegać
