Cud narodzin w Polsce. Gatunek uznany za wymarły wraca do życia
W Polsce urodził się oryks szablorogi - gatunek, który do niedawna uważany był za wymarły w naturalnym środowisku. To przełomowy sukces w ochronie tej niezwykłej antylopy.
W płockim zoo na świat przyszedł oryks szablorogi
Najważniejsze informacje
- Oryks szablorogi urodził się w ogrodzie zoologicznym w Płocku.
- Gatunek ten był uznawany za wymarły w naturze od 2000 r.
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) zaklasyfikowała go ponownie jako zagrożony.
Narodziny oryksa szablorogiego w Polsce to ważne wydarzenie dla ochrony przyrody i świadectwo skuteczności działań reintrodukcyjnych. Ogród zoologiczny w Płocku z dumą ogłosił pojawienie się na świat samiczki tego rzadkiego gatunku antylopy, co stanowi istotny krok w odbudowie populacji zwierzęcia.
Oryks szablorogi, zwany też algazelem, od dawna fascynuje swoim wyglądem, często kojarzonym z mitycznym jednorożcem. Jego długie, wygięte rogi sprawiają wrażenie, jakby miał tylko jeden róg - stąd legenda i tajemniczość wokół tego gatunku. W starożytności oryks był cenionym trofeum faraonów i królów, którzy polowali na niego dla jego majestatycznego wyglądu.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Atrakcja nie tylko na lato. Obiekt całoroczny sprawdzi się idealnie na ferie
Pierwsze próby przywrócenia oryksa szablorogiego do naturalnego środowiska rozpoczęły się już w 1985 roku w Tunezji. Dzięki szerokiej współpracy międzynarodowej, w tym zaangażowaniu polskich ogrodów zoologicznych, gatunek ten zyskał drugą szansę i został z powrotem sklasyfikowany jako zagrożony, a nie wymarły.
Oryks szablorogi był uważany za gatunek wymarły w naturze (EW) od 2000 roku. Dzięki współpracy ogrodów zoologicznych na całym świecie, w grudniu 2023 roku Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) zaklasyfikowała go ponownie jako gatunek zagrożony (EN). To dowód na to, jak ważne jest zaangażowanie w ochronę zagrożonych gatunków - przekazało płockie zoo w mediach społecznościowych.
Oryksy szablorogie są prawdziwymi mistrzami przetrwania na pustyni. Ich wyjątkowa zdolność do regulacji temperatury ciała oraz oszczędzania wody pozwala im radzić sobie w ekstremalnie suchych i wymagających warunkach.
