Grzybiarka znalazła je w lesie. "Uszy Judasza" wyrosły w Beskidach

Jesień to czas, gdy wielu Polaków wyrusza do lasów w poszukiwaniu grzybów. Dla jednych to pasja, dla innych sposób na relaks i świeże powietrze. Jedna z grzybiarek, która wybrała się na zbiory w lasach Beskidu Małego, przeżyła prawdziwą niespodziankę.

Pośród mchów, opadłych liści i starych pni znalazła nie tylko dorodne borowiki czy aromatyczne kanie, ale też niezwykłe, rzadziej spotykane grzyby – tzw. "uszy Judasza", znane również jako uszaki bzowe.

To grzyby o charakterystycznym kształcie przypominającym małżowiny uszne, galaretowate w dotyku i ciemnobrązowe. Rośnie głównie na martwym drewnie – szczególnie na bzie czarnym, ale również na innych liściastych drzewach. Choć w Polsce wciąż mało popularny, w kuchni azjatyckiej uszak cieszy się dużym uznaniem jako "grzyb mun" – dodawany do zup, makaronów i dań stir-fry.

Zdjęciami swojego niezwykłego znaleziska grzybiarka pochwaliła się w internetowej grupie "FUNGI.PL", wzbudzając spore zainteresowanie wśród miłośników leśnych skarbów.

Jesienne miesiące, zwłaszcza wrzesień i początek października, to najlepszy moment na grzybobranie. Po letnich deszczach i przy sprzyjającej temperaturze, lasy dosłownie "eksplodują" różnorodnością grzybów. W tym czasie można spotkać jedne z najcenniejszych i najsmaczniejszych gatunków.

Wśród najczęstszych znalezisk są oczywiście borowiki, zwane też prawdziwkami – grzyby cenione za smak i aromat. W lasach iglastych nie brakuje podgrzybków, które często rosną całymi rodzinami w ściółce. Na glebach żyznych pojawiają się maślaki, a wśród brzóz – koźlarze. Na skrajach lasów i polanach bez problemu można natrafić na kanie, wyróżniające się dużymi, parasolowatymi kapeluszami.

W miarę jak jesień nabiera kolorów, do grzybowego repertuaru dołączają także opieńki, gąski zielonki oraz właśnie uszaki bzowe. Szczególnie październik sprzyja tym gatunkom, które rosną na martwym drewnie – dlatego warto zaglądać nie tylko w runo leśne, ale też na stare pnie i leżące gałęzie.

Kluczem do udanego grzybobrania jest wyczucie odpowiedniego momentu. Doświadczeni zbieracze dobrze wiedzą, że najlepsze zbiory przypadają na kilka dni po intensywnych opadach deszczu. Wtedy gleba jest odpowiednio nawodniona, a grzyby mają idealne warunki do wzrostu.

Istotna jest też temperatura. Zbyt chłodne noce z przymrozkami mogą zahamować rozwój grzybni. Dlatego warto wypatrywać okresów, gdy noce są łagodne, a dni umiarkowanie ciepłe. Optymalne warunki to około 15–18°C w dzień i minimum 8–10°C w nocy.

Najlepsza pora dnia na grzybobranie to poranek – wcześnie rano grzyby są jeszcze jędrne, nieuszkodzone przez ślimaki czy owady, a i konkurencja w lesie mniejsza. Dodatkowo poranna mgła i świeże powietrze dodają całej wyprawie magicznego klimatu.

Choć zbieranie grzybów to przyjemność, warto pamiętać, że nieostrożność może mieć poważne konsekwencje. Każdego roku dochodzi w Polsce do zatruć grzybami – nierzadko bardzo niebezpiecznych, a czasem nawet śmiertelnych.

Podstawowa zasada brzmi: zbieraj tylko te grzyby, które znasz na 100 procent. W razie wątpliwości lepiej zostawić okaz w lesie. Niektóre grzyby jadalne mają bardzo podobnych, ale trujących sobowtórów. Szczególnie trudne do rozpoznania są młode owocniki, które nie zdążyły jeszcze rozwinąć swoich charakterystycznych cech. Dlatego początkującym grzybiarzom poleca się zbierać grzyby rurkowe (takie jak borowiki czy podgrzybki), ponieważ w tej grupie nie występują gatunki śmiertelnie trujące.