"Uszy" na drzewach. Leśnicy mówią, co to oznacza
Ten grzyb spotykany jest na gałęziach dzikiego bzu, a także, choć rzadziej, na pniach i gałęziach drzew i krzewów liściastych, np. klonu jesionolistnego. Leśnicy pokazali zdjęcie ucha bzowego inaczej nazywanego jako ucho Judasza.
Ucho bzowe.
Wiele grzybów zasiedla jedynie ściśle określone gatunki drzew lub krzewów. Dąb ma swój ozorek, a bez czarny – ucho. Na żywych bądź martwych okazach tego krzewu owocuje ucho bzowe zwane też uchem judaszowym.
Grzyb ten owocuje cały rok, ale najłatwiej o zbiory późną jesienią i zimą, kiedy nie przeszkadzają liście. Swoim kształtem przypomina ludzkie ucho. Stąd nazwa. Ma cienki, prześwitujący miąższ i galaretowatą, chrząstkowatą konsystencję.
Ucho bzowe jest grzybem jadalnym. Ponieważ swoim smakiem przypomina chińskie grzybki mun, wykorzystuje się go do przyrządzania potraw kuchni wschodnioazjatyckiej. Według tradycyjnej medycyny chińskiej zawarte w nich związki łagodzą objawy przeziębień i chorób płuc. Grzybki mun przyczyniają się też do zmniejszania krzepliwości krwi i lepszego jej krążenia w żyłach. W innych krajach suszone uszy bzowe stosuje się też jako dodatek do sosów i mięs.
Ucho bzowe ma miseczkowaty kształt, z wiekiem bardziej nieregularny, pofałdowany, przypominający małżowinę uszną, stąd nazwa. Najczęściej rośnie na dzikim bzie, ale również na innych drzewach i krzewach liściastych. Ciekawostka: Nazwa łacińska Auricularia auricula-judae "auricula-judae" znaczy - ucho Judasza. Judasz podobno powiesił się na drzewie dzikiego bzu - informują leśnicy z Nadleśnictwa Hajnówka (woj. podlaskie).
Ucho bzowe podczas upałów kurczy się, z kolei po deszczu wraca do postaci przedstawionej na zdjęciu. Podobnie jest po ususzeniu. Twarde owocniki po dodaniu wody wracają do właściwej wielkości i kształtu, ponownie stają się galaretowate.
Leśnicy podkreślają, że mimo iż ucho bzowe jest grzybem jadalnym nie powinno się go zbierać w rejonach przemysłowych, ponieważ kumuluje w swoich owocnikach zanieczyszczenia.
