Co się dzieje, kiedy jodu jest za mało? I jak zapewnić sobie jego odpowiednią ilość w diecie?
Niedobór jodu a tarczyca
Tarczyca wykorzystuje jod do produkcji dwóch głównych hormonów: tyroksyny (T4) i trijodotyroniny (T3). Niedobór jodu prowadzi do niedostatecznego stężenia tych hormonów we krwi, a w konsekwencji - do szeregu negatywnych konsekwencji dla zdrowia.
Zazwyczaj niedobór jodu związany jest ze stosowaniem diety, która nie uwzględnia (lub uwzględnia zbyt mało) tego pierwiastka. Zdarza się jednak, że wiąże się z chorobami przewlekłymi.
Do zagrożeń związanych z niedoborem jodu należą:
- wole tarczycowe (najczęstsza manifestacja niedoboru jodu),
- hipotyreoza (obniżenie produkcji hormonów tarczycy skutkuje objawami hipotyreozy, takimi jak zmęczenie, wrażliwość na zimno czy przyrost masy ciała),
- zaburzenia rozwojowe u płodów i niemowląt (w tym zaburzenia rozwoju mózgu),
- zaburzenia reprodukcyjne (niedobór jodu może wpływać na płodność i być przyczyną problemów z ciążą),
- zwiększone ryzyko chorób autoimmunologicznych tarczycy (mowa o chorobie Hashimoto i chorobie Gravesa-Basedowa, warto jednak podkreślić, że nadmiar jodu również jest w tej kwestii ryzykowny).
Źródła jodu w diecie
Do źródeł jodu w diecie należą sól jodowana, ryby morskie (dorsz, śledź, makrela), owoce morza (krewetki, kraby, homary), mleko i produkty mleczne, jajka (zwłaszcza żółtko), wodorosty (nori, wakame, kombu).
Źródłem jodu są też niektóre warzywa (brokuły, kalafior, kapusta), ale ilość zawartego w nich jodu jest zmienna i zależna od rodzaju gleby, na której były uprawiane. Warzywa nie powinny być więc głównym źródłem jodu w diecie.
Jako że odpowiednia podaż jodu jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy, należy dbać o zrównoważoną dietę, która dostarcza wystarczającej ilości tego pierwiastka. W przypadku wątpliwości warto skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem.
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
