20-kilometrowy fragment góry lodowej dryfuje po oceanie. Takie będą skutki
NASA opublikowała zdjęcia satelitarne rozpadającej się największej góry lodowej świata. Mowa o A23A ważącej ponad 950 miliardów ton. Fragment góry zaczął dryfować po cieplejszych wodach. To może znacząco wpłynąć na ekosystem.
Góra lodowa A23A powstała w 1986 roku, gdy oderwała się od platformy lodowej Filchner w Antarktydzie. Przez ponad 30 lat pozostawała nieruchoma, zanim zaczęła dryfować na północ w kierunku Oceanu Południowego.
Są w KGW. Oto co mówią o zaangażowaniu młodzieży
Najnowsze zdjęcia satelitarne udostępnione przez NASA potwierdzają, że góra zaczyna się rozpadać na mniejsze kawałki. Fragment o długości 20 km i szerokości 8 km (nazwany A23C) oderwał się od głównej masy w kwietniu tego roku. Zaistniałej sytuacji przyjrzeli się naukowcy.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Do niedawna ten kawałek góry lodowej była "uwięziony" w Morzu Weddella (u wybrzeży Antarktydy), jednak w 2020 roku zaczął przesuwać się na północ. Obecnie znajduje się w dużo cieplejszych wodach 73 km od wyspy Georgia Południowa (na wysokości południowej części Argentyny i Chile). To znacznie przyśpieszy jej dalszy rozpad.
Aktualnie A23C osiadła na mieliźnie w tym rejonie. To może nieść ze sobą zarówno zagrożenia, jak i potencjalne korzyści dla lokalnego ekosystemu. Fragmenty lodu mogą zagrażać żegludze, blokując drogi wodne i stanowiąc niebezpieczeństwo dla statków.
Topniejący lód uwalnia słodką wodę, co może wpłynąć na zasolenie wód i zakłócić równowagę ekologiczną. Z drugiej strony może dostarczać składników odżywczych, takich jak żelazo i cynk, które mogą stymulować rozwój fitoplanktonu.
To zjawisko może prowadzić do krótkotrwałego wzrostu produkcji biologicznej w oceanie, co pozytywnie wpłynie na łańcuch pokarmowy. Na dłuższą metę zmiany zasolenia i temperatury wody mogą jednak zaburzyć równowagę całych ekosystemów morskich.
Największa góra lodowa będzie się dalej rozpadać?
Eksperci przewidują, że rozpad całości góry lodowej A23A może potrwać miesiące, a nawet lata. Zmniejszyła się o 518 km. kwadratowych (po oderwaniu się A23C). Ostatnie obserwacje (przeprowadzone przez Japońską Agencję Badań Kosmicznych z wykorzystaniem radarów ALOS-2 i ALOS-4) wskazują na obecność nowych pęknięć.
To sugeruje możliwość dalszego fragment owania w najbliższej przyszłości. Wpływ na tempo mają także takie czynniki, jak temperatura wody, prądy oceaniczne i struktura samego lodu.