Słońce może być latem bardzo groźne. Jak uchronić się przed udarem?
Udar słoneczny, czyli nadmierne przegrzanie organizmu na skutek długotrwałej ekspozycji na promienie słoneczne, może się nam przydarzyć latem niemal wszędzie. Jesteś w górach na wycieczce? A może pracujesz w polu, albo opalałeś się na plaży zbyt długo? Zobacz, jak poradzić sobie w takiej sytuacji i jak uchronić się przed przykrymi konsekwencjami.
Udar słoneczny w formie lekkiej będzie dla nas oznaczał nieprzyjemne konsekwencje i konieczność zadbania o własne zdrowie z dala od dużego nasłonecznienia. W formie ciężkiej jest stanem zagrożenia życia i może oznaczać konieczność hospitalizacji oraz odpowiedniego leczenia. Jak latem uchronić się przed udarem słonecznym?
Latem może nam się przytrafić niemal wszędzie. Gdy wędrujemy w górach i nie osłonimy właściwie głowy. Gdy będziemy pracować na roli, gdzie nasz organizm będzie narażony na długotrwałą ekspozycję na słońce, albo gdy zaśniemy na plaży i pozostaniemy na słońcu bardzo długo. Udar słoneczny będzie dla nas niemiłą niespodzianką, może też być bardzo groźny.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Seria ostrzeżeń IMGW. Ostatni weekend czerwca pod dyktanto zmian
Objawów udaru słonecznego (cieplnego) nie wolno w żadnym razie lekceważyć. Jak go rozpoznać?
Udar słoneczny to odmiana udaru cieplnego, czyli procesu, w którym intensywne działanie promieni słonecznych może spowodować zmiany w naszym organizmie. Najczęściej dotyczy osób, których głowa oraz kark narażone były na długotrwałe przebywanie na słońcu, bez odpowiedniej osłony. Jest szczególnie groźny dla osób starszych oraz dzieci.
Jakie są objawy udaru słonecznego?
Przede wszystkim bóle i zawroty głowy, nadmierna potliwość, silne zaczerwienienie i poparzenia skóry, nudności oraz wymioty i ogólny niepokój osoby poszkodowanej. Bardzo ważne jest też wywiad z osobą poszkodowaną i jej relacja na temat tego, w jakich warunkach przebywała przed wystąpieniem objawów udaru.
Innymi słowy, czy była narażona na przebywanie na słońcu przez dłuższy czas. Jeżeli rozpoznasz powyższe objawy u osoby poszkodowanej, działaj i postaraj się jej pomóc. W lekkiej odmianie udaru poprawa będzie widoczna dość szybko. Gdy mamy do czynienia z ciężką postacią udaru słonecznego, trzeba zadzwonić na 112 i koniecznie wezwać pogotowie ratunkowe.
Co robić, gdy masz udar słoneczny?
Przede wszystkim trzeba jak najszybciej znaleźć się w chłodnym i zacienionym miejscu, z dala od słońca i wysokiej temperatury, które będą oddziaływać negatywnie na stan zdrowia poszkodowanego. Kluczowe dla pierwszych chwil po wystąpieniu objawów jest właściwe nawodnienie organizmu - poszkodowany się poci, bo tak organizm chce się schłodzić, co prowadzi do odwodnienia - oraz obniżenie jego temperatury.
Udar słoneczny może doprowadzić do hipertermii, czyli stanu, gdy temperatura naszego organizmu wzrasta nawet ponad 39 stopni Celsjusza. Taki stan może przypominać gorączkę, ale leki przeciwgorączkowe będą w tym przypadku nieskuteczne. Warto wziąć letnią kąpiel (unikać zimnej wody, by nie doszło do szoku termicznego), wypić 2-3 litry wody i pozostać w cieniu do ustania objawów udaru.
Często stosuje się zimne okłady na czoło (głowę) oraz kark, które mają obniżyć temperaturę i ochronić przed przegrzaniem mózg. To jego wysoka temperatura prowadzi do przekrwienia opon mózgowych i w efekcie do zaburzenia pracy zmysłów (zawroty głowy, bełkotliwa mowa, problemy z widzeniem i słyszeniem). Schłodzenie organizmu powinno pomóc osobom z lekką odmianą udaru cieplnego.
Jeżeli objawy udaru nie znikają samoistnie po zaopiekowaniu się poszkodowanym, a jego samopoczucie się nie poprawia, koniecznie trzeba wezwać pogotowie ratunkowe (telefon na numer 112). W tym przypadku temperatura ciała staje się tak wysoka, że organizm nie jest w stanie samodzielnie jej obniżyć i wymaga wsparcia lekarzy.
jePoszkodowany zrazu mocno się poci, ale potem ten proces ustaje, a skóra robi się czerwona i gorąca. Tętno jest słabo wyczuwalne, mogą wystąpić problemy z oddychaniem, wymioty oraz utrata przytomności. W skrajnym przypadku może dojść do zatrzymania czynności życiowych i konieczności prowadzenia reanimacji. Ratownicy zajmą się poszkodowanym już w karetce, ten stan wymaga opieki szpitalnej.
