Dodatkowe 1200 zł nawet przez trzy lata. Niewielu o tym wie
Dodatkowe 1,2 tys. zł wypłacane nawet przez 3 lata? Tak, to możliwe. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłaca rentę szkoleniową – świadczenie, które ma zapewnić środki do utrzymania osobom, które zdobywają kwalifikacje potrzebne do pracy w nowym zawodzie. Jakie warunki trzeba spełnić, żeby otrzymać wspomnianą kwotę?
Zakład Ubezpieczeń Społecznych ma szeroki wachlarz świadczeń. Niektóre są nam dobrze znane, a o innych niewiele się mówi. Właśnie tak jest w przypadku renty szkoleniowej. Choć znajduje się w ofercie ZUS od niemal 20 lat, pozostaje jednym z najmniej popularnych świadczeń.
Wystarczy wspomnieć, że na Dolnym Śląsku, gdzie mieszka ok. 3 mln osób, od kilku lat nikt nie zainteresował się tym świadczeniem.
Renta szkoleniowa: ile można otrzymać?
Wysokość renty szkoleniowej wynosi 75 proc. podstawy wymiaru renty – nie mniej niż najniższa renta z tytułu niezdolności do pracy. Przypomnijmy: od marca 2023 roku kwota ta wynosi 1191,33 zł, a w marcu 2024 roku zostanie zwaloryzowana.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Drożyzna nad Morskim Okiem? "Szok był, nie będziemy ukrywać"
Renta szkoleniowa może wynieść 100 procent, jeśli niezdolność do wykonywania dotychczasowej profesji nastąpiła z powodu wypadku w pracy bądź z powodu choroby zawodowej.
Początkowo rentę szkoleniową przyznaje się na sześć miesięcy, ale w uzasadnionych przypadkach okres ten można przedłużyć nawet do 36 miesięcy. Co ważne, podczas pobierania świadczenia nie można pracować. Gdy świadczeniobiorca zacznie osiągać dochód, renta zostanie wstrzymana.
Komu przysługuje renta szkoleniowa?
ZUS wypłaca rentę szkoleniową ubezpieczonym osobom, które – np. z powodu doznanego wypadku bądź ciężkiej choroby – nie są już zdolne do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami lub w wykonywanym do tej pory zawodzie.
Co istotne, świadczenie przysługuje osobom niezdolnym do pracy w swoim zawodzie (celowość przekwalifikowania zawodowego musi potwierdzić lekarz orzecznik lub komisja lekarska ZUS), które mają wymagany okres składkowy i nieskładkowy. I tu znaczenie ma wiek świadczeniobiorcy.
Ściślej mówiąc: osoby, które nie ukończyły 20. roku życia, potrzebują jednego roku wspomnianych okresów, osoby między 20 a 22 rokiem życia muszą mieć okres ubezpieczeniowy wynoszący dwa lata; w przypadku osób w wieku 22-25 lat, mowa natomiast o trzech latach. Osoby, które ukończyły 30. rok życia, muszą być ubezpieczone w ZUS od co najmniej pięciu lat.
A co w sytuacji, gdy ubezpieczona osoba nie osiągnęła okresu składkowego i nieskładkowego (zgodnie z kryterium ZUS)? Jak informuje ZUS, w takim przypadku warunek posiadania wymaganego stażu uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony został zgłoszony do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat albo w ciągu 6 miesięcy po ukończeniu nauki oraz do dnia powstania niezdolności do pracy posiadał (bez przerwy lub z przerwami nieprzekraczającymi 6 miesięcy), okresy składkowe i nieskładkowe.
Co ważne, okresy składkowe i nieskładkowe nie są wymagane, jeśli niezdolność do pracy to skutek wypadku, do którego doszło w drodze do pracy lub z pracy, a także w trakcie jej wykonywania lub w wyniku choroby zawodowej.
