Kiedy nie było internetu, królem był "Świerszczyk". Poznajesz prace polskich artystów?

Siemaszko należała do pierwszych powojennych ilustratorek zajmujących się książką dla dzieci. Najpierw ukończyła krakowską Szkołę Przemysłu Artystycznego, a potem przeniosła się do Warszawy i na ASP studiowała malarstwo, grafi kę i rysunek. Znana była z tego, że lubiła wracać do swoich wcześniejszych prac. Kiedy wznawiano książkę, poprawiała ilustracje, szukała koloru, próbowała je odświeżać.

Janecka komponowała ona ilustracje w sposób bardzo malarski, zachowując właściwą sobie powściągliwość wyrazu i syntezę form. Jej jednobarwne rysunki piórkiem uderzają umiejętnością wywoływania nastrojów, przesycone są światłem uwypuklającym kształt, a jednocześnie stanowią doskonałą charakterystykę postaci.

Gaudasińska studiowała na warszawskiej ASP, dyplom obroniła w 1967 w pracowni prof. Aleksandra Kobzdeja. Autorka ilustracji do m.in. Calineczki Hansa Christiana Andersena i Czerwonego Kapturka Charles'a Perraulta. Jej ilustracje odznaczają się precyzyjnym rysunkiem, pomysłowymi skojarzeniami, zabawną deformacją, żywymi barwami.

Konwicka przez blisko 50 lat działalności opracowała ponad 20 książek, głównie dla dzieci i młodzieży. Sięgała po bardzo różnorodne techniki: od szkiców piórkiem, przez pastele, kredki, akwarele, gwasz, po prace z elementami wyklejanymi.

Krzemińska szczególnie chętnie posługiwała się barwną plamą, a jej prace charakteryzują ekspresyjność i groteskowa deformacja przedstawianej rzeczywistości, wieloletnia kierownik artystyczna czasopisma „Miś”.

Michałowska zilustrowała około stu książek, m.in. Baśnie H.Ch. Andersena, Księgę smoków Edith Nesbit, Księżniczkę smoków Mieczysława Künstlera, czy Legendę o warszawskim Bazyliszku Wandy Chotomskiej. Jest autorką wyróżnika graficznego kultowej serii książek dla dzieci „Poczytaj mi, mamo” (Nasza Księgarnia). Jej prace są nastrojowe, szczegółowe, dopracowane, czasami udziwnione. Maluje temperami, akwarelami, stosuje techniki mieszane. Używa też piórka, maluje na płótnie, papierze.

Wilbik posługiwała się nowatorskimi rozwiązaniami, nadając każdej ilustrowanej książce indywidualny charakter. W swojej pracy posługiwała się rysunkiem i malarstwem. Jej charakterystyczne, pogodne postacie i łagodna kreska - wprowadzały najmłodszych czytelników w dziecięcy świat marzeń.

Więcej prac polskich malarzy, grafików i projektantów można znaleźć w książce Barbary Gawryluk, pt. „Ilustratorki, ilustratorzy. Motylki z okładki i smoki bez wąsów”. Jest ona autorką książek dla dzieci, tłumaczką i dziennikarką, a swoje nowe dzieło poświęciła artystom Polskiej Szkoły Ilustracji. To właśnie oni mieli wpływ na rozwój naszej wyobraźni – dzięki nim zapamiętaliśmy z dzieciństwa postaci z okładek ulubionych książek. Autorka dotarła do samych autorów, lub rozmawiała z ich bliskimi i rodziną.