Locsolkodás
Locsolkodás, czyli węgierski śmigus dyngus, jest tak samo ważny dla Węgrów i ich kultury, jak oblewanie się wodą w Wielkanocny Poniedziałek dla Polaków. Sęk w tym, że Madziarom się śpieszy.
Szenna
Jednym z najbardziej znanych miejsc, gdzie od lat praktykuje się locsolkodás jest skansen w miasteczku Szenna na południu Węgier.
Pierwsze lanie
Pierwsze informacje o oblewaniu młodych kobiet zimną wodą jako element powitania wiosny pochodzą z II wieku naszej ery. Rytuał typowy dla pierwszych plemion słowiańskich, popularny był także w przedchrześcijańskich czasach na terenie obecnych Węgier.
Tradycja
Jako narodową węgierską tradycję oblewanie dziewczyn wodą opisał po raz pierwszy XVIII wieczny hrabia i historyk, Péter Apor.
Płodność i grzech
Chrześcijaństwo przejęło dawniejszy zwyczaj, odbierając mu jego pierwotny symbolizm dotyczący płodności kobiet w zamian nadając nowy, dotyczący oczyszczania z grzechu.
Śmigus i Dyngus
Śmigus i Dyngus przez długi czas były odrębnymi zwyczajami. Śmigus polegał na symbolicznym biciu witkami wierzby lub palmami po nogach i oblewaniu się zimną wodą. Dyngusowanie to z kolei zwyczaj wykupywania się pisankami od podwójnego lania.
