Teorie na temat mamutów do poprawki. Przeprowadzono eksperyment
Zaostrzone oszczepy z kamiennymi grotami, odkryte w osadach ludów prehistorycznych, były wykorzystywane do polowań na dużą zwierzynę, w tym mamuty. Po dokładnych badaniach naukowcy zrewidowali dotychczasowe teorie dotyczące sposobu ich użycia. Ustalono, że rzucanie tymi oszczepami nie było skuteczną metodą na zabicie tak potężnych zwierząt.
Naukowcy ustali, że ludzie nie rzucali oszczepami w mamuty. Mieli lepszy sposób 
Kultura Clovis wiąże się z najwcześniejszymi śladami osadnictwa ludzkiego na obszarze Ameryki Północnej. Pierwsi ludzie dotarli tam z Azji, przemierzając Beringię – lądowy most, który kiedyś istniał w miejscu dzisiejszego Morza Beringa, łącząc Syberię z Alaską.
Około 14 tysięcy lat temu, ówcześni mieszkańcy tych terenów zaczęli wytwarzać narzędzia, które znacząco różniły się od tych znanych z Eurazji.
Charakterystyczne dla nich były smukłe ostrza włóczni, starannie retuszowane z obu stron, wykonane z liściowatych krzemieni. Narzędzia te niewątpliwie służyły do polowań na duże zwierzęta, choć dotychczas niewiele wiedzieliśmy o samym sposobie polowania.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Krzyki już od 5 rano. Pokazał, co się dzieje w Aleksandrii
Interia informuje o nowych analizach grotów, które rzucają zaskakujące światło na tę kwestię. Wyniki badań, opublikowane w czasopiśmie "Plos One", wskazują, że ludzie kultury Clovis skutecznie polowali na mamuty, mastodonty, bizony oraz naziemne leniwce. Badacze sugerują, że wbrew wcześniejszym przypuszczeniom, nie rzucali włóczniami w zwierzynę.
Czytaj także: Pokazał ceny warzyw w Kauflandzie. Mamy komentarz sieci
Naukowcy z Uniwersytetu w Berkeley w Kalifornii sugerują, że jedną z głównych strategii polowania stosowaną przez ludzi kultury Clovis było wykorzystanie oszczepów umieszczonych w ziemi pod odpowiednim kątem. Ostre narzędzia, zakończone grotami, miały za zadanie przebijać ciała zwierząt.
Dr Scott Byram z tego samego uniwersytetu uważa, że ta metoda była znacznie bardziej efektywna niż tradycyjne rzucanie oszczepami w zwierzynę. Wielkie i niebezpieczne zwierzęta stanowiły poważne zagrożenie dla Paleoindian, a stosowanie takich pułapek pozwalało ograniczyć ryzyko i straty wśród myśliwych.
Jak zabijano mamuty? Przeprowadzono eksperyment
Aby zweryfikować tę teorię, badacze przeprowadzili eksperymenty z rekonstrukcjami zaostrzonych włóczni używanych przez lud Clovis. W testach wykorzystali modele żelowe zwierząt, na które polowali Paleoindianie, i wyniki były jednoznaczne.
Jak informuje "Zielona Interia", groty oszczepów były na tyle ostre, by przebić skórę zwierzęcia, jednak gdy próbowano wbijać je pionowo w dębowe deski imitujące kości, często ulegały uszkodzeniu. Z kolei oszczepy umieszczone w ziemi pod odpowiednim kątem wbijały się w ciała zwierząt z większą siłą i na głębszą odległość.
Badacze są przekonani, że tego typu broń była projektowana nie do miotania, lecz do tworzenia pułapek. Zwierzęta zapędzane na te ostro zakończone narzędzia doznawały ciężkich obrażeń, często śmiertelnych, a nawet jeśli udało im się przetrwać pierwsze uderzenie, były znacznie łatwiejsze do dobicia.
