Lepsze od oryginałów. Zobacz niezwykłe polskie plakaty filmowe
"Obcy - 8. pasażer "Nostromo"" (1979)
Plakaty filmowe zawsze były integralną częścią przemysłu filmowego. W czasach przedinternetowych ich moc była dużo większa niż teraz. Choć amerykańskie plakaty zawsze były dopracowane, to polska szkoła plakatu jest powszechnie znana na świecie jako idealne połączenie sztuki i komercji. Świetnie widać to na przykładzie "Obcego" - po lewej stronie ikoniczny i bezpośrednio odwołujący się do obrazu oryginał autorstwa Steve'a Frankfurta i Philipa Gipsa, po prawej przerażająca wizja Jakuba Erola.
"Czas Apokalipsy" (1979)
O oryginalnym plakacie Boba Peaka na pewno nie można powiedzieć, że jest nudny czy przewidywalny. To jednak znany polski grafik Waldemar Świerzy wyciągnął z dzieła Coppoli to co najważniejsze - pooraną kulami twarz przerażającego Kurtza granego przez Marlona Brando .
"Bulwar zachodzącego słońca" (1950)
Jeden z najbardziej znanych polskich plakatów autorstwa Waldemara Świerzego. Warto podkreślić, że mocno bazuje on na oryginale - Gloria Swanson ma nawet ten sam wyraz twarzy.
"Planeta małp" (1968)
Oryginalny plakat do filmu Franklina J. Schaffera pokazuje zarówno bohaterów, jak i sytuacje, w których się znaleźli. Polski to czysta metafora, ale świetnie spełniająca swoją rolę.
"Badlands" (1973)
Oryginalny plakat odwołuje się do filmów klasy B z lat 50., które zawsze inspirowały Terrence'a Malicka. Jan Młodożeniec postanowił wyciągnąć jednak z filmu coś innego - dziecinny szkic w czerni i bieli idealnie pasuje do obrazu, ponieważ wygląda jak żywcem wyrwany z pamiętnika granej przez Sissy Spacek Holly.
"Śniadanie u Tiffany'ego" (1961)
Dzieło Roberta McGinnisa przeszło do historii kina i choć Michał Książek również na pierwszym planie postawił Audrey Hepburn i zrobił z niej główny obiekt adoracji, to jednak jego dzieło nie jest tak naiwne i ma zdecydowanie więcej klasy.
"Kabaret" (1972)
Szyld zilustrowany na amerykańskim kinowym plakacie do filmu mówi jasno - to film o brodwayowskim przedstawieniu i ważna jest tu jedynie Liza Minelli. Polski plakat to zupełny konstrast. Wiktor Górka z surrealistyczną brutalnością odwołał się do historycznego tła obrazu.
"Mechaniczna Pomarańcza" (1971)
Trudno przebić zarówno projekt Billa Golda, jak i zawarte na nim liternictwo. Ostre krawędzie i dokładnie odzworowanie postaci Alexa przeszły już do historii kina. Leszek Żebrowski postawił na coś zupełnie innego, koncentrując się na rozdwojeniu bohatera. Jego Alex to prawdziwy potwór.
"Dziecko Rosemary" (1968)
Plakat autorstwa Stephena Frankfurta jest zdecydowanie bardziej znany i zawsze pojawia się, kiedy jest mowa o arcydziele Romana Polańskiego. Wiesław Walkuski postanowił pójść w trochę inną stronę, ukazując Mię Farrow stylizowaną na Matkę Boską z dzieciątkiem, ale owiniętą w czarny diaboliczny materiał, zasłaniający głowy obu postaci.
"Egzorcysta" (1973)
Znów Bill Gold i znów klasyczny plakat. Choć "Egzorcysta" to horror, to tu nie ma potworów. Całą robotę robi atmosfera i promień światła, który pada na Maxa von Sydowa. Trudno wymyślić dwa tak różne plakaty do filmu, ale ten Leszka Żebrowskiego, mocno czerpiący z Salvadora Dalego, także nawiązuje mocno do tematyki i klimatu filmu.
"Fanny i Aleksander" (1982)
Dzieło Ingmara Bergmana opowiadała o dwójce rodzeństwa, które wychowywało się w dobrobycie. Oryginalny plakat jest prosty, ale odwołując się do klasycznych zdjęć portretowych, dobrze ilustrujący film. Plakat Wiesław Walkuskiego to już zupełnie inna para kaloszy. Tu jasno widać, że w filmie najbardziej chodzi o niepokojące metafory.
"Ojciec Chrzestny II" (1974)
Te dwa plakaty nie różni zbyt wiele oprócz palety kolorystycznej i kilku sztuczek. Jednak to właśnie jeden z zastosowanych przez Andrzeja Klimowskiego tricków stawia polski plakat wyżej - symboliczna znikająca głowa Michaela Corleone to bardzo prosta metafora, ale z gatunku takich, które działają najlepiej.
"Godzilla" (1954)
Polski film nie nazywał się nawet "Godzilla", ale Ryszard Kaja wiedział, na czym musi się skoncentrować, tworząc plakat do "Japońskich Potworów". Mimo upływu lat stworzony przez niego potwór dalej przeraża, a słońce imitujące japońską flagę wcale nie wydaje się banalne.
"Ptaki" (1960)
Amerykański plakat jest typowy jak na tamte czasy. Zawiera w sobie realistyczny rysunek i mnóstwo napisów, w tym także cytat z Hitchcocka, który mówi "Być może to najbardziej przerażający film, jaki kiedykolwiek zrobiłem". Trudno o lepszą reklamę, choć Roman Cieślewicz postanowił pójść w coś bardziej surrealistycznego. Czaszka ze skrzydłami na tle mnóstwa napisów przestawiających jedno słowo, które wydaje się wyplute przez zepsutą maszynę do pisania. Przeraża bardziej niż sam film.
"Obywatel Kane" (1941)
Klasyczny plakat marketingu z lat 40. Od razu sugeruje, że film to skrzyżowanie romansu z melodramatem, bo to własnie najlepiej się sprzedaje. Grzegorz Marszałek nie zgodził się na takie przekłamanie. Jego plakat to, zgodnie z zamysłem Orsona Wellesa, stylizowany na okładkę magazynu "Time" obraz wielkiego człowieka.
"Ofiarowanie" (1986)
Oryginalny plakat do filmu Tarkowskiego oparty jest na raczej prostym pomyśle i przedstawia młodego chłopca leżącego pod drzewem. Na plakacie Romana Kowalika również jest drzewo, ale na pierwszym planie widać torturowanego wzorowanego na Chrystusie mężczyznę zamkniętego w przypominającej krzyż metalowej klatce.
"Pół żartem, pół serio" (1959)
Amerykanie wiedzieli, czym zagrać, aby zwabić do kin publiczność. W filmie Billy'ego Wildera wystąpiła w końcu sama Marilyn Monroe, ale także nie mniej znani Jack Lemmon i Tony Curtis. Nie pokazanie ich na plakacie byłoby strzałem w stopę. Joanna Górska i Jerzy Skakun, którzy przygotowali polski plakat, postanowili się tym nie przejmować, stawiając raczej na prosty i sugestywny obraz.
"Gwiezdne Wojny" (1977)
Trudno podnosić rękę na plakat Toma Junga, który ukształtował całe pokolenia i świetnie wpisuje się w obraz filmu. W momencie ukazania się "Gwiezdnych Wojen" Polacy nie byli do końca na ten film przygotowani, co świetnie widać na archiwalnych tłumaczeniach i zajawkach kinowych. Wybrana jednak przez Jakuba Erola postać robota C3PO jest tak sugestywna, że ten plakat od lat jest obiektem westchnień fanów sagi z całego świata.
"Taksówkarz" (1976)
Robert De Niro idący nowojorską ulicą, wyglądający na zdjęciu zrobionym przez paparazzo dobrze oddaje klimat filmu Scorsese. Andrzej Klimowski poszedł jednak w swoim plakacie w inną stronę, ukazując aktora w konwencji popartowego afiszu, jednak rozdartego wewnętrznie.
"Terminator" (1984)
Schwarzenegger, broń przyszłości, skórzana kurtka na nagie ciało i klimat lat 80. Trudno lepiej oddać film Jamesa Camerona. U Erola również mamy w centrum plakatu głównego bohatera, jednak w konwencji mocno cyberpunkowej i zilustrowanej czarno-żółtymi plamami światła, które elektroniczny morderca widzi w swoich goglach.
