Odkrycia dokonano na stanowisku Tell-el-Retábí, w jego najbardziej wysuniętej na zachód części. Pozostałości po twierdzy liczą kilka tysięcy lat (okres panowania Ramzesa III przypadał na lata 1184-1153 p.n.e.). Chociaż sama konstrukcja została odkryta już wcześniej, o tego typu fortyfikacjach do tej pory nie wiedziano.
Głębokość fosy może wydawać się zaskakująca. Jak tłumaczą archeolodzy, starożytni Egipcjanie wykopali ją w żwirowym podłożu na głębokość ok. 160 cm. Mogło nie stanowić to wielkiej przeszkody dla atakujących, zwłaszcza jeśli byli wyposażeni w drabiny. Nachylenie brzegów fosy było bardzo duże, a poza tym nie chodziło o zatrzymanie napastników, ale o ich spowolnienie. To element strategii obronnej.
"Napastnicy prawdopodobnie potrzebowali drabin, aby wydostać się z tej pułapki. Starożytne reliefy dowodzą, że napastnicy zwykle podchodzili do ataku z drabinami. Najważniejsze dla obrońców było jednak nie to, żeby atakujący nie wydostali się z fosy, ale to, żeby zwolnili i utworzyli większe grupy. Potem strzelali do nich strzałami lub procami" – wyjaśnia egiptolog Józef Hudec.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Ze wstępnych ustaleń wynika, że fosa otaczała zachodnią stronę twierdzy władcy. Była od niej oddalona o ok. 20 metrów. Najprawdopodobniej nie była podłączona do źródła wody. Słowaccy egiptolodzy podczas badań natknęli się na wody gruntowe.
"Obecny poziom wód gruntowych może nie odpowiadać temu z dawnych czasów. Kiedy tama asuańska nie istniała, poziom wód zależał od wylewów Nilu" – Józef Hudec.
Z panowaniem Ramzesa III wiąże się wiele intersujących wątków. Władca pojął za żony kilka kobiet, ale żadna z nich nie otrzymała tytułu "wielkiej małżonki". Jedna z niezadowolonych kobiet zorganizowała spisek określany mianem haremowego, który finalnie doprowadził do śmierci Ramzesa III. Za czasów Ramzesa IV odnaleziono jednak osoby biorące udział w spisku i zgładzono je (a część okaleczono).
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
