Tak pachnie cukrzyca. Nie lekceważ objawu

Zapach diety

Jeśli zapach potu zmienia się pod wpływem drastycznej zmiany diety, sprawa jest raczej jasna.

Winowajcą kwaśnego zapachu mogą być niektóre produkty spożywcze: pikantne przyprawy (cebula, czosnek, papryczki chilli, curry), czerwone mięso i niektóre ryby, brokuły, kapusta, kalafior, papryka, truskawki, cytrusy i alkohol.

"Octowy pot" może być jednak efektem znacznie poważniejszego problemu.

Czytaj także: Nie ryzykuj. Nie każdy może jeść codziennie

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Zapach cukrzycy

"Octowy pot" może być efektem kwasicy ketonowej, która jest związana z cukrzycą typu 1, niekontrolowaną cukrzycą typu 2 lub głodzeniem organizmu.

Kwasica ketonowa występuje, gdy organizm nie ma wystarczającej ilości glukozy do uzyskania energii, więc zaczyna korzystać z alternatywnego źródła, jakim są kwasy tłuszczowe.

Podczas metabolizmu tłuszczów wytwarzane są związki zwane ketonami (aceton, acetylooctan i β-hydroksymaślan). Kiedy ketony gromadzą się w krwiobiegu, mogą przenikać do potu i wydalać się z organizmu poprzez gruczoły potowe.

Wydzielanie acetonu z potem może dawać charakterystyczny zapach, który jest często opisywany jako "octowy pot".

Czytaj także: Nie daj się nabrać. Tak objawia się groźny nowotwór

To rzecz jasna tylko jeden z objawów kwasicy ketonowej i nie jest jedynym kryterium diagnostycznym. Inne objawy kwasicy ketonowej mogą obejmować silny zapach acetonu z ust, uczucie suchości w jamie ustnej, ból brzucha, nudności, wymioty, zmęczenie i dezorientację.

Kwasica ketonowa może być poważnym stanem, wymagającym natychmiastowej interwencji medycznej, a jej leczenie obejmuje zwykle nawadnianie organizmu, korygowanie poziomu glukozy i monitorowanie elektrolitów.

Czytaj także: Wspomoże pozbyć się pasożytów z jelit. Wystarczy 7 dni

Co zrobić z kwaśnym zapachem potu?

Nie należy problemu bagatelizować ani skupiać się na jego usunięciu poprzez częstsze stosowanie antyperspirantu.

W przypadku zauważenia zmiany zapachu potu – nawet jeśli sami tego nie wyczuwamy, lecz uwagę zwraca ktoś inny — należy natychmiast poinformować o tym lekarza.

Może się okazać, że rzeczywiście borykamy się z cukrzycą, ale równie prawdopodobna jest możliwość zaburzenia równowagi hormonalnej. Obie opcje wymagają medycznej interwencji.