Sprawdzamy pogodę dla Ciebie...

Koci pazur - właściwości i działanie vilcacory

3

Koci pazur, inaczej vilcacora oraz czepota puszysta to zioło, które od lat w medycynie stosuje się na wiele problemów zdrowotnych. Jakie są właściwości i działanie popularnej na całym świecie vilcacory?

Koci pazur - właściwości i działanie vilcacory
Vilcacora (Wikimedia Commons)

Koci pazur zwany również vilcacorą

Koci pazur to rodzaj zioła o cennych właściwościach leczniczych. Znany jest również pod nazwą vilcacora czy też czepota puszysta (łac. Uncaria tomentosa). Liście, kora oraz korzenie rośliny przeznaczone są na produkcje preparatów na rozmaite dolegliwości - od astmy, nadciśnienia, przez reumatyzm i depresje, a na cukrzycy kończąc. Niektórzy twierdzą również, że vilcacora pomoże w leczeniu AIDS i raka.

Vilcacora pochodzi z Ameryki Południowej, można ją też spotkać w Azji. Rośnie w lasach deszczowych. Należy do grupy roślin pnących – może sięgać nawet kilkudziesięciu metrów. Wyróżnia się żółto-białymi kwiatami, ale warto zauważyć, że najcenniejsza jest kora tej rośliny – to prawdziwe bogactwo substancji odżywczych.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Zobacz także: Kot ogląda kreskówkę. Zabawne nagranie hitem sieci

Koci pazur - właściwości

Azjatycka medycyna już od dawna wykorzystuje cenne właściwości kociego pazura. Przede wszystkim charakteryzuje się on właściwościami przeciwzapalnymi, przeciwwirusowymi, przeciwbakteryjnymi i przeciwutleniającymi. Jest pomocny w niwelowaniu rozmaitych dolegliwości i działa profilaktycznie w przypadku wielu chorób. Polecany jest dla wzmocnienia organizmu i poprawy odporności.

To magiczne zioło z sukcesem stosuje się w przypadku problemów ze stawami, reumatyzmu, artretyzmu, w leczeniu chorób alergicznych, astmy, choroby Crohna. Skutecznie działa na nadciśnienie i schorzenia związane z układem nerwowym - mowa tu o takich chorobach, jak depresja, Alzheimer, Parkinson czy nerwice. Pozytywne działanie wykazuje również w rozmaitych chorobach skóry, grzybicy, zapalenia narządów płciowych oraz układu moczowego.

Ma także działanie rozluźniające mięśnie, wyciszające i relaksujące.

Koci pazur - zastosowanie

Zastosowanie kociego pazura sięga bardzo odległych czasów – nawet cywilizacji Inków. W Ameryce Południowej używano go do łagodzenia infekcji, zwalczania wirusów, w leczeniu wrzodów i poprawy odporności.

Istnieją dwa gatunki vilcacory, zawierające różne związki aktywne i nieco inne właściwości zdrowotne. Jednym z nich jest uncaria tomentosa, drugim uncaria guianensis. Pierwszy gatunek, bardzo powszechny w USA, oddziałuje na układ immunologiczny. Drugi, stosowany często w Europie, wpływa na ośrodkowy układ nerwowy (mózg) i rdzeń kręgowy.

Ponadto, koci pazur ma mnóstwo cennych związków roślinnych – zbadano, że zawiera nawet 30 znanych składników, z czego minimum 17 alkaloidów oraz np. flawonoidy, glikozydy, garbniki i frakcje sterolowe.

Koci pazur - właściwości antyrakowe

Kozi pazur jest uznawany przez niektórych jako lekarstwo na raka. Przeprowadzone badania nie potwierdziły, by vilcacora posiadała właściwości antyrakowe, ale WHO zarejestrowało go jako lek, który jest wsparciem podczas terapii onkologicznej. Jest to związane z zawartością pentacyklicznych alkaloidów oksyindolowych, które wpływają na układ odpornościowy. Stosowanie kociego pazura powoduje zwiększenie ilości różnych komórek układu odpornościowego, które uczestniczą w reakcjach obronnych organizmu.

Koci pazur - skutki uboczne

Koci pazur nie jest oficjalnie uznany za lek, mimo stosowania go jako wsparcia przy wielu chorobach. Z tego względu trzeba pamiętać, że nie powinno się go traktować jak sprawdzone lekarstwo na wyleczenie choroby. Przeprowadzone do tej pory badania na zwierzętach potwierdzają jednak, że koci pazur nie jest substancją o działaniu toksycznym. Możliwe skutki uboczne, jakie mogą wystąpić po zjedzeniu zioła, to biegunka, senność, obniżenie ciśnienia krwi i delikatna wysypka.

Koci pazur – przeciwwskazania

Odradza się stosowanie kociego pazura kobietom w ciąży i karmiącym piersiom, a także dzieciom przed ukończeniem 12. roku życia. Starsze dzieci, w 12 roku życia, powinny przyjmować połowę dawki. Stosowanie zioła odradza się także osobom chorym na hemofilię, nadciśnienie, przyjmującym leki hormonalne, insulinę, osobom z chorobami nerek i autoimmunologicznymi.

Autor: GGG
Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.

Które z określeń najlepiej opisują artykuł:
Zobacz także:
Wróć na
Oferty dla Ciebie
Wystąpił problem z wyświetleniem strony Kliknij tutaj, aby wyświetlić