Rytuał "krwawego orła" polegał na rozcięciu pleców ofiary i odcięciu jej żeber od kręgosłupa, a następnie wyrwaniu płuc przez powstałe rany. Jego nazwa była nawiązaniem do zachowania narządu oddechowego, które miało przypominać trzepotanie ptasich skrzydeł.
Według Science Alert do tej pory nie znaleziono żadnych archeologicznych dowodów, które potwierdzałyby, że faktycznie taki rytuał był przeprowadzany. Dodatkowo sami wikingowie nie prowadzili na jego temat żadnych zapisów. Wiedza o "krwawym orle" opierała się głównie na przekazach zawartych w poezji mówionej i sagach o wikingach, które zostały spisane w późniejszym czasie.
Do tej pory, ze względu na brak wystarczających dowodów, eksperci uznawali, że rytuał jest jedynie legendą, podkreślającą brutalność i bezwzględność skandynawskich wojowników. Nowe badania, w których uczestniczyli naukowcy zajmujący się medycyną oraz historyk, wskazują na coś zupełnie innego. Ich zdaniem, z anatomicznego punktu widzenia, rytuał faktycznie mógł być przeprowadzany.
Eksperci, bazując na współczesnej wiedzy z zakresu anatomii i fizjologii oraz ocenie dziewięciu średniowiecznych opisów rytuału, uznali, że cała procedura była trudna do wykonania, ale nie niemożliwa. Uważają jednak, że nawet w przypadku bardzo starannego odprawienia rytuału ofiara ginęła bardzo szybko, a usuwanie płuc odbywało się już na zwłokach, dlatego "trzepotanie" narządu jest mało prawdopodobne. Rytuał potwierdza jednak, że wikingom zdarzało się przeprowadzać tego typu procedury na martwych ciałach wrogów i nie było to niczym nadzwyczajnym.