Polka zamieszkała na chorwackiej wyspie. Mówi, jak ją przyjęto

Wyspa Brač znajduje się w środkowej Dalmacji. Przez wielu turystów postrzegana jest jako najpiękniejsza wyspa Chorwacji. Słońce świeci tu niemal przez cały rok, a krajobrazy zapierają dech w piersiach. To właśnie tu, w niezwykle urokliwym mieście Pučišća, od 12 lat mieszka pani Katarzyna, rozmówczyni Onet Podróże.

Polka zakochała się w Chorwacie. Para po ślubie mieszkała w Gdańsku przez pięć lat. Potem mąż pani Katarzyny zatęsknił za życiem w Chorwacji i namówił żonę do przeprowadzki. — Ta próba miała trwać rok, a niestety albo stety trwa już 12 lat — podkreśla kobieta.

Czytaj także: Polka wróciła z wakacji w Chorwacji. W torbie odkryła pasażera

Początki nie były łatwe. Trzeba było przyzwyczaić się do nowej rzeczywistości, nabrać nowych nawyków. Np. tego, że można, a nawet trzeba pić wodę z kranu, żeby niepotrzebnie nie wydawać kroci na wodę butelkowaną.

Czy spokój może zmęczyć? Pani Katarzyna przyznaje, że nadal trochę się buntuje, a wszechobecny spokój ''trochę ją nudzi''. Na wyspie życie toczy się swoim rytmem. Mieszkańcy spędzają wakacje przed domem, nie lubią wyjeżdżać.

Czytaj także: Tragedia w Chorwacji: nie żyje dwulatek z Polski, który został potrącony przez samochód

Tutaj, brzydko mówiąc, człowiek troszkę dziczeje. Życie kręci się głównie wokół domu, rodziny, wychowania dzieci. Ludzie są tu zadowoleni z tego, co mają — przyznaje pani Katarzyna.

Rozmówczyni Onet Podróże podkreśla, że początkowo przeszkadzał jej również brak prywatności, ponieważ w Pučišća ''dom jest zbudowany praktycznie przy drugim domu''.

Mieszkańcy wyspy są przyjaźni i chociaż nową sąsiadkę przyjęli bardzo serdecznie, pani Katarzyna przyznaje, że trudno jej było znaleźć prawdziwego przyjaciela.

[...] ci, którzy znają się ze szkoły, trzymają się razem i są zżyci. Ja musiałam znajomych szukać sobie sama. Ale w czasie pandemii na wyspę przypłynęło wielu cyfrowych nomadów, z którymi się polubiłam — zaznacza.

Wyspiarskie życie to także odległość od lądu i związane z tym niedogodności. Strach, że karetka może nie zdążyć na czas.

— Zanim ratownicy przejadą przez te wszystkie serpentyny, trwa to ok. 25-30 minut. W ekstremalnych przypadkach przypływa bardzo szybko łódź albo przylatuje helikopter — mówi pani Katarzyna.

Czytaj także: Głośno o Polakach w Chorwacji. Uratowali mężczyznę

Mąż Polki pracuje na statku i przez pół roku przebywa poza domem. Pani Kasia zajmuje się domem i dziećmi, sama rozpala w piecu i pozbywa się owadów, gdy te wlatują do domu.

Jest nie tylko żoną, matką, Polką w Chorwacji, ale i kobietą, która odniosła zawodowy sukces. To jedyna cudzoziemka na stanowisku dyrektorskim lokalnej izby turystycznej. Jest również również nauczycielką w weekendowej szkole w Chorwacji.

Morze, plaża, słońce, popołudniowa sjesta, swojskie jedzenie, widok na uwielbiane przez Polaków miasto Omiš... brzmi sielankowo. Czy chorwackim rajem można się znudzić?

Pani Katarzyna zaznacza, że ceny na wyspie są wyższe niż w Polsce, za to wybór produktów jest niewielki, a i jakość czasem pozostawia wiele do życzenia.

Chorwaci nigdzie się nie spieszą, nie są roszczeniowi, a pytanie o to, czego im brakuje na wyspie, wywołuje konsternację. Bo dlaczego miałoby im tutaj czegoś brakować?

Pani Katarzyna tęskni za tym, co zostawiła w Polsce. Za rodziną, widokiem na morze w Gdańsku, dostępem do polskiej kultury i książek.

Ciężko wyrzucić z serca i duszy słowiańskiej miejsce, w którym się dorastało. Trójmiasto jest piękne i ktoś, kto nigdy tam nie był, nie zrozumie, czego mi brakuje. Moim miejscem na ziemi jest Gdańsk, a czy tam wrócę — zobaczymy — podsumowuje Polka.