Jak badano wpływ długości snu na cukrzycę?
Naukowcy wykorzystali dane przekrojowe dotyczące 5561 osób w wieku od 40 do 75 lat, które wzięły udział w badaniach w Maastricht w latach 2010-2018 (stosunek kobiet do mężczyzn 1:1, średnia wieku 60 lat).
Czas trwania snu został zdefiniowany jako czas spędzony w łóżku, określony na podstawie danych z akcelerometru activPAL3 (mediana 7 nocy, IQR 1). Stan metabolizmu glukozy określono za pomocą doustnego testu jej tolerancji. Za pomocą regresji logistycznej wielomianowej oceniono związek między czasem trwania snu a stanem przedcukrzycowym i cukrzycą typu 2.
Badanie uwzględniało płeć, wiek, poziom wykształcenia, stosowanie leków nasennych lub antydepresantów oraz wspomniane wyżej czynniki ryzyka związane z trybem życia.
Wnioski z badania
Stwierdzono, że istnieje związek pomiędzy czasem trwania snu a cukrzycą typu 2. W porównaniu do osób śpiących 8 godzin, uczestnicy śpiący po 5 lub po 12 godzin mieli wyższe ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2. Związek ten utrzymywał się nawet po uwzględnieniu czynników ryzyka związanych z trybem życia.
Okazuje się więc, że zarówno krótki, jak i długi czas snu są skorelowane z ryzykiem cukrzycy typu 2, niezależnie od czynników ryzyka związanego z trybem życia i czynników ryzyka sercowo-naczyniowego.
Nie zaobserwowano takiego związku między czasem trwania snu a stanem przedcukrzycowym.
Rola snu
Dobry, jakościowy (nie za krótki i nie za długi) sen jest kluczowy dla ogólnego zdrowia i samopoczucia, przyczynia się do regeneracji ciała i umysłu, poprawia koncentrację i wydajność, wspomaga układ odpornościowy, poprawia nastrój, ma wpływ na regulację apetytu, przyczynia się do utrzymania stabilnego ciśnienia krwi, sprzyja zdrowiu serca oraz zmniejsza ryzyko rozwoju wielu schorzeń przewlekłych.
By go osiągnąć, należy spać w maksymalnej ciemności i utrzymywać temperaturę w sypialni na stosunkowo niskim poziomie. Należy również wystrzegać się weekendowych "rytuałów" odsypiania oraz unikać jedzenia i picia w godzinach wieczornych.
