Odór zdradza chorobę. Objawy potęgują niektóre produkty
Zapach naszego potu zależny jest od czynników hormonalnych, diety i stanu zdrowia. O ile "octowy" zapach potu bywa skorelowany z cukrzycą, o tyle rybny zapach potu świadczy o chorobie dużo rzadszej. Czy da się ją wyleczyć? I jak poradzić sobie z wynikającym z niej rybnym zapachem?
Rybi zapach zwiastuje groźną chorobę
Trimetyloaminuria - zespół rybiego odoru
Objawy trimetyloaminurii obejmują wydzielanie charakterystycznego, silnego zapachu ryby z oddechu, potu i moczu. To rzadka genetyczna choroba metaboliczna, która częściej pojawia się u kobiet niż u mężczyzn i której objawy mogą pojawić się zarówno tuż po narodzinach, jak i dopiero w okresie dorastania. Do jej wystąpienia konieczne jest odziedziczenie nieprawidłowych genów po obojgu rodzicach.
Trimetyloaminuria może mieć negatywny wpływ na jakość życia pacjentów, prowadząc do ostracyzmu, utraty pewności siebie i trudności w relacjach interpersonalnych.
Wygłupy na dekoracjach świątecznych. Teraz cała Polska zobaczy, co zrobili
Zobacz także: Gorszy niż cukier. Rujnuje metabolizm, jest rakotwórczy
Na czym polega trimetyloaminuria?
Trimetyloaminuria pojawia się wtedy, gdy organizm boryka się z defektem enzymu FMO3 (monooksygenazy zawierającej flawinę), odpowiedzialnego za przekształcenie trimetyloaminy (TMA) i wydalenie jej z organizmu.
Trimetyloamina (TMA) jest organicznym związkiem chemicznym, występującym naturalnie w organizmach wielu zwierząt, roślinach i bakteriach, który ma charakterystyczny zapach rybny. Nieprawidłowości w działaniu enzymu FMO3 prowadzą do nagromadzenia się tego związku w organizmie, powodując zapachowe skutki uboczne.
Zobacz także: Niepozorne remedium. Hamuje rozwój komórek rakowych
Dieta osób z trimetyloaminurią
Nie znamy jeszcze skutecznej metody zapobiegania trimetyloaminurii, terapia opiera się więc na zmniejszeniu spożycia trimetyloaminy w diecie.
Osoby borykające się z tą zespołem rybiego odoru powinny unikać niektórych ryb i owoców morza (tuńczyk, makrela, łosoś, śledź i krewetki), jajek, produktów fermentowanych (kiszone ogórki i kapusta kefir, jogurt, tempeh), niektórych warzyw (brokuły, brukselka, kapusta i szpinak), czerwonego mięsa i roślin strączkowych. Spożywanie tych pokarmów może prowadzić do zwiększonej produkcji TMA i nasilenia objawów.
Ważne jest również utrzymanie higieny osobistej (zaleca się stosowanie środków do mycia o kwaśnym odczynie, to jest mających pH od 5,5 do 6,5) i psychicznej – w przypadku trimetyloaminurii wsparcie psychologa lub psychoterapeuty może okazać się nieocenione.
